Kruimels

Een van de dingen die je snel leert met een opgroeiende hond in huis, die al snel zijn neus op de salontafel kan leggen of zich aan zijn tenen optrekt om het aanrecht te besnuffelen, is alles wat eetbaar is buiten bereik te houden of erg goed af te dekken. Zelfs broodkruimels, zeker die van zo'n knapperig stokbrood, worden ogenblikkelijk weggeveegd. Je moet zo'n 'arm' dier tenslotte ook niet onnodig in de verleiding brengen.

Even het journaal volgen terwijl je op de bank je avondmaal eet, betekent dat je gaat nadenken over de volgorde waarin je een en ander op tafel zet. Dus eerst alle niet eetbare dingen, zoals bestek. Overigens geen garantie dat dát niet in de bek van je hond terechtkomt, maar dat terzijde. Dan de dingen in een degelijke verpakking, denk bv aan een knijpfles fritessaus en dan pas je bord met daarop je diner. Bovendien zorg je ervoor dat je partner zijn plaats niet meer verlaat als het eten eenmaal geserveerd is en er toch nog iets ontbreekt. Verreweg het makkelijkst is het dus om gewoon aan de eettafel te eten.

Grappig is het wel, die aantrekkingskracht van die moeilijk bereikbare dingen. Hondlief heeft soms denkrimpels in zijn  kop en een peinzende blik in zijn ogen in een poging toch iets te verzinnen wat succes heeft. Het is voor ons inmiddels een seintje om extra op te gaan letten wat  ze gaat doen.