Zoeken in deze blog

6 oktober 2011

Vijver

Een van de criteria waarop hulphondjes in opleiding worden afgekeurd is het zwemmen of (vaak) door waterplassen lopen. Begrijpelijk, want je wilt als client op weg naar je werk geen hond hebben die in elke waterplas die hij tegenkomt gaat liggen rollebollen. Ze zien je aankomen op kantoor! Zeker als daar ook nog een 'lekker' parfummetje, geur slootlucht, bij hoort.

Dat betekent echter wel een extra uitdaging voor alle gastgezinnen met pups die van nature van water houden omdat ze honderden jaren lang gefokt zijn om eenden uit het water te halen en daardoor zelfs zwemvliesjes tussen de tenen hebben. Denk daarbij bv. aan Labradors en Golden retrievers, maar ook aan de kruisingen met deze rassen. En die zijn er véél binnen het hondenbestand van Hulphond Nederland!

De vijver in onze tuin is dan ook verboden gebied voor Ginny al kunnen we niet helemaal voorkomen dat ze er op een hete dag nog wel eens een slokje uit wil drinken. We doen wel ons best om ook dat te voorkomen, door ook buiten een bak met water neer te zetten. Tot nu toe heeft ze verder niet heel veel belangstelling getoond voor de vijver. Toch weten we inmiddels dat onze dame prima kan zwemmen!

Ginny is namelijk onbedoeld geheel kopje onder de vijver in gegaan, toen ze nogal wild aan het rondrennen was en opeens achterwaarts de vijver in, ik mag wel zeggen, donderde. Ik zag het gebeuren, maar kon het helaas niet voorkomen. In eerste instantie was ze met stomheid geslagen en dobberde ze maar zo'n beetje rond. Ze kan met de achterpootjes makkelijk op de bodem staan met haar kop boven water, dus misschien stond ze zelfs wel. Voordat we haar eruit konden vissen had ze zich al hersteld en ging (bijzonder goed!) aan het zwemmen.

We hielden ons hart dus vast en hoopten dat ze niet uit zichzelf aan het zwemmen zou gaan als we weer eens in de tuin zouden zitten. Gelukkig is dat tot nu toe niet het geval. Misschien was het water wat te koud, want Ginny is een redelijke koukleum die graag een kussentje onder haar billen wil op onze stenen vloer. Of misschien is het niet al te zachtzinnig afdrogen niet in goede aarde gevallen. Wat het ook is dat haar uit de vijver houdt, we zijn er blij mee. Maar helemaal ontspannen zijn we toch nog niet als ze weer eens op de vijverrand staat. We blijven alert!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten