Open Dag Hulphond

De eigenaar van de vader van Ginny moet natuurlijk even goed kijken

Hoewel Ginny deze keer geen demo hoefde te geven, besloten we toch even op de Open Dag te gaan kijken. Nu . wijzelf niet actief zijn, kunnen we meer zien van de demo's en met meer mensen praten. Dat is altijd inspirerend. De cliënten die allemaal een bijzonder verhaal vertellen horen we graag aan. Het plezier dat ze uitstralen, de liefde voor de hond, de zelfstandigheid die ze er door krijgen, de contacten die tot stand komen doordat ze met een hond de straat op gaan, we krijgen er geen genoeg van. Voor ons een grote motivator om door te gaan met het opvoeden van pups, hoe moeilijk het ook is om hem of haar na een jaar weer te laten gaan.

Het is ook de vraag die het meest gesteld wordt door mensen die overwegen gastgezin te worden. Hoe kun je afscheid nemen van een pup waar je een jaar lang voor hebt gezorgd, waar je een band mee hebt opgebouwd. Het beste antwoord daarop is: luister naar de verhalen van de cliënten.  Ons gemis weegt niet op tegen de vreugde die een cliënt ervaart.

Veel belangstelling bij de demo's buiten

Natuurlijk kijken we ook nog even naar een demo van de honden die op dit moment voor hun aftraining in Herpen zijn. Tot onze grote verrassing laat ook Dylke, vriendje en trainingsmaatje van Ginny, zich van zijn beste kant zien. Gelukkig kan ik een filmpje maken voor Willem en Conny, die helaas andere verplichtingen hadden.

Dylke met zijn vaste trainer

Dylke gaat voor het eerst een kastje dichtduwen

Het was weer een geslaagde middag. Over een half jaar weer.....

Spreekbeurt krijgt (kwispel)staartje

Enkele weken geleden mocht Ginny op school in Beek en Donk een demonstratie geven bij de spreekbeurt van Daan. Dat werd voor iedereen die erbij was een leuke ervaring. Ginny en wijzelf zijn zelfs achteraf nog ongelooflijk verwerd met allerlei lekkers. Heel erg lief, maar absoluut onnodig, want ook wij hebben er plezier aan beleefd, en we hebben ons voorgenomen hiervoor op de Open Dag eenmalig een bedrag te doneren.

Nog veel leuker is het dat Daan nu ook nog verschillende acties is gestart om geld in te zamelen voor Hulphond! Die worden binnenkort dus ook erg blij! Helemaal geweldig! Wij zijn helemaal sprakeloos door dit fantastische initiatief!

Hieronder het mailtje dat we van Daans ouders kregen:
===================================================================

Hallo Gonny en Fred,

Daan is samen met een vriendinnetje uit de klas een actie begonnen om geld in te zamelen voor de hulphonden. Ze zijn langs de deuren geweest om lege flessen op te halen en nu hebben ze het zelfs voor elkaar gekregen dat er een bus in de supermarkt hangt voor lege flessenbonnen. Ook op school hangt een zak voor het inzamelen van flessen.

Ze hebben posters gemaakt en een stukje geschreven voor de schoolkrant. Goed bezig dus!

Maar nu mijn vraag. Ze willen dat het geld bij de Stichting van Dylke en Ginny terecht komt. Als ik het overmaak naar Herpen is dat voor de kinderen natuurlijk niet zichtbaar. Zou het mogelijk zijn dat ik het geld door de kinderen bij jullie af laat geven en jullie het een keer mee naar Herpen nemen? Ik verwacht niet dat het een heel groot bedrag zal zijn, maar het gaat om het idee toch? Of hebben jullie een andere oplossing?
 
Alvast bedankt voor het meedenken.

                                                         Groetjes Rianne H.
===================================================================
Natuurlijk gaan wij in overleg met Hulphond bedenken hoe de kinderen het geld direct aan Hulphond kunnen overhandigen. Ik heb al wel ideetjes, maar dat wil ik natuurlijk eerst met onze pupinstructrice overleggen.

Wordt vervolgd!

9 maanden toets

Tijdens de 9 maanden op 21 maart, toets blijkt Ginny, door miscommunicatie, de enig aanwezige hond in de eerste groep van die dag. Jammer, want zo hebben we geen vergelijkingsmateriaal en weinig uitdaging. Tijdens de theorie gedraagt ze zich dus ook keurig, want er is gewoon geen afleiding in de vorm van andere honden.

Voor het praktische gedeelte van deze toets gaan we naar de zorgboerderij in de buurt. Ginny mag laten zien dat ze netjes in de auto blijft totdat ze eruit geroepen wordt. Dat doet ze ook erg keurig.  De dames van de testcommissie vragen daarom of ze zonder riem uit de auto kan springen. Dat blijkt helaas een brug te ver. Ginny ziet op afstand een aantal schapen in de wei en besluit daar linea recta naar toe te gaan. Het duurt even voordat we haar weer te pakken hebben, want natuurlijk reageert ze nu ook niet op commando’s. Eenmaal weer aan de lijn, is haar aandacht al weer snel bij haar baasje en verloopt de toets verder naar tevredenheid, al is ze ook nog even afgeleid door een andere hulphond die ook op de zorgboerderij arriveert.

We moeten dus nog even flink aan de bak om van Ginny een goed opgevoede hulphond te maken, maar dat wisten we eigenlijk ook wel. Gelukkig zien we ook heel veel goede dingen, dus wij laten de moed niet in de schoenen zakken en gaan de komende maanden gewoon lekker door met trainen.

Bij het weggaan zien we nog 2 van Ginny's broertjes. Ze lijken helemaal niet op Ginny. Helaas geen tijd voor een praatje over de karakters. Ook de baasjes hebben last van examen kriebels....

Held

Velen van jullie zullen bij het bekijken van het filmpje denken: held? Ik zie een bange hond!

En dat klopt, want Ginny heeft het, sinds kort, niet zo op de hangbuikzwijntjes op de kinderboerderij. Waarschijnlijk gewoon het gevolg van de leeftijdsfase waarin ze nu zit, want er is niets bijzonders gebeurd. Lastig en ongewenst als dat tot gevolg heeft dat ze onverwacht gaat rennen of rare sprongen gaat maken.

Wij gaan nu dus wat vaker naar de kinderboerderij om dit gedrag dmv oefenen eruit te trainen. En dat gaat inmiddels best goed, want  we kunnen alweer over het paadje langs het verblijf van de hangbuikzwijntjes lopen zonder dat Ginny gekke dingen doet. Het maakt daarbij niet uit of haar baasje tussen haar en de zwijntjes loopt of dat ze zelf aan de zwijntjeskant loopt. So far, so good. We zouden het hierbij kunnen laten, maar eigenlijk willen we een stapje verder.

We denken namelijk dat het goed is voor haar ontwikkeling als ze haar angst voor de zwijntjes helemaal overwint. Daardoor krijgt ze vast meer zelfvertrouwen en  zal ze in de toekomst sneller over haar angsten heen stappen, hopen we.

We denken bovendien dat dat mogelijk is. De setting op de kinderboerderij werkt helemaal mee. Er staat een picknicktafel in de buurt van de zwijntjes. Het wordt mooier weer en je kunt er koffie bestellen zodat wij er aangenaam kunnen zitten. Ideaal dus om daar plaats te nemen en Ginny gewoon haar gang te laten gaan.

We zijn tevreden als ze gewoon rustig bij ons blijft zitten of liggen, maar als ze aan de uitrollijn zit, kan ze zelf naar de zwijntjes toe.
En dat doet ze regelmatig, want haar nieuwsgierigheid overwint de angst, al staat ze nog wel met knikkende knietjes te kijken als de zwijntjes knorren of er een onverwacht omgevingsgeluid te horen is. We laten haar helemaal haar gang gaan en geven haar verder geen aandacht. Af en toe rent ze naar ons toe, maar is dan ook direct weer rustig en gaat vervolgens toch weer kijken.

Een held dus, als ze weer snuffelend en kijkend aan het hek staat!

Balanceren tussen anarchie en affectie

Ginny is duidelijk heftig aan het puberen. De ene dag loopt ze over van aandacht voor ons en krijgen we alles voor elkaar. De volgende dag haalt ze alles uit de kast om maar niet aan onze verwachtingen te voldoen. In afgeschermde omgevingen gaat het duidelijk beter dan in omgevingen (denk bv aan de vrije natuur) met veel prikkels. Toch gaat het winkelen, ook een omgeving met veel prikkels, nog steeds erg goed.
Sinds 2 weken is ze loops. Die vrije natuur zit er nog even niet echt in, want zelfs met Ginny aan de lijn, kom je altijd loslopende honden tegen, waarvan sommigen ook wel zin hebben in een groen blaadje.... We hopen dat Ginny weer wat voorspelbaarder wordt als de hormonen weer wat meer in balans komen.

Langzamerhand wordt het dus ook tijd om over een sterilisatie te gaan nadenken. Die moet bij voorkeur plaatsvinden op een moment dat de bloedvaten in de buikholte zo min mogelijk beinvloed worden door de hormoontjes, dus over een maand of 3 zal het zover zijn. We hebben maar even een notitie gemaakt op onze kalender zodat we niet kunnen vergeten om een afspraak te maken.

Jammer is dat we voor deze ingreep een afspraak moeten maken met een ons onbekende dierenarts, wegens een sponsorcontract met Hulphond Nederland. Onze eigen dierenarts voelt erg vertrouwd en onze eerste pup had nauwelijks last van haar sterilisatie, maar natuurlijk is de ene hond de andere niet... Aan de andere kant is het begrijpelijk  dat Hulphond Nederland op de kosten wil letten en kwaliteit staat wel heel hoog in het vaandel  van de dierenartsketen waar we nu naar toe zullen gaan.

Geen makkelijke tijd, maar het gaat weer over en we concentreren ons vooral op de dingen die wel goed gaan.  En de afgelopen weken hebben we op veel punten ook weer flinke vooruitgang geboekt.

Strand

Afgelopen zaterdag zijn we met Ginny ergens in Noord Holland naar het strand geweest.De dag begon regenachtig, maar wij houden juist  van het strand als het weer wat minder is en dan mag het ook best wat motregenen. En Ginny trekt zich helemaal niks aan van een beetje regen. Die loopt altijd met haar staart in de lucht te zwaaien.

We hadden bovendien een afspraak met het gezin dat 'onze' 2e pup Zelda in huis genomen heeft nadat ze was afgekeurd als hulphond, inmiddels al weer een half jaar geleden. Omdat zij redelijk dicht bij de kust wonen, ontstond al snel de gedachte om Ginny meteen maar kennis te laten maken met zand en zout water.

Naarmate we de plaats van bestemming naderden, klaarde het weer op. Eenmaal op het strand was het prachtig. Temperatuur aan de frisse kant, lichte bries met een dunne mist die langzaam optrok en,een vrijwel leeg strand. Precies zoals wij het het liefst zien. We hebben een heerlijke wandeling gemaakt. Ginny had niet zoveel met het water en het zand, maar de schelpen, en dan met name de scheermesjes, waren het helemaal. Gelukkig lagen er zoveel dat ze er uiteindelijk geen belangstelling meer voor had.


De golven waren interessant om naar te kijken, maar natte voetjes....liever niet. En natuurlijk moesten de meeuwen bekeken worden, maar met wat lekkers konden we haar aandacht prima vasthouden  en ging die belangstelling niet al te diep. Jammer dat Ginny loops is en dus niet los kon lopen. Het gevaar dat ze er met een minnaar vandoor gaat is dan toch wel erg groot. Maar met een lange rollijn kon ze toch behoorlijk haar eigen gang gaan en hadden wij de controle.














Veel indrukken opgedaan: paardjes, kite surfers, meeuwen, golven (zout!!!)  en natuurlijk veel andere honden....




De ontmoeting 's middags met haar (oudere) nichtje betekende dolle pret voor allebei.
Om de familieverhouding wat te verduidelijken, de moeder van Zelda, in haar nieuwe leven overigens omgedoopt naar Nina, is een halfzusje van Ginny en beide hondjes zijn in hetzelfde fokgastgezin ter wereld gekomen. De moeder van zowel Famke (2008) als Ginny (2011) is Evita. Zelda is een pup uit Famke's eerste nest.



Na een uitgebreide renpartij in de tuin op Nina's huisadres hebben we nog een schitterende bos- en duinwandeling gemaakt, want daar woont Nina bijna middenin! Nina los, Ginny helaas weer aan de lange rollijn. Een dag met een gouden randje en deze keer was het niet moeilijk om weer afscheid te nemen van Zelda/Nina. Die heeft duidelijk haar plekje gevonden!

Spreekbeurt met invalhond

Afgelopen donderdag  mocht Daan zijn spreekbeurt houden op school voor een gecombineerde groep 5 en 6. Met invalhond Ginny, omdat Dylke inmiddels bij Hulphond in Herpen zijn vervolgopleiding begonnen is.
Het werd ook nu nog even spannend voor Daan, want zijn eigen leerkracht was ziek en de invalleerkracht wilde de spreekbeurt bijna niet door laten gaan. Gelukkig kan Daan goed praten en kon zijn spreekbeurt toch doorgaan toen hij had uitgelegd dat hij hulptroepen had ingeschakeld.

Dus mocht Ginny toch naar school, onder begeleiding van haar baasje en in  gezelschap van Willem, het baasje van Dylke, die het natuurlijk erg jammer vond dat zijn Dylke niet meer kon laten zien wat hij allemaal al kan. Maar Willem had wel de voorbereidingen met Daan voor de spreekbeurt gedaan en doorgesproken wat het opleiden van een pup inhoudt en wat een 'afgestudeerde' hulphond allemaal voor zijn baasje kan doen.


De aankomst op school trok grote belangstelling van de kinderen op het speelplein. Maar met wat lekkers wilde Ginny maar wat graag haar aandacht bij haar baasje houden. Precies zoals het hoort. Daan had bovendien iedereen al ingefluisterd dat een hulphond (in opleiding) niet zomaar door iedereen geaaid mag worden. Alle kinderen konden wel begrijpen dat het heel moeilijk is voor een hond als hij leert dat alle mensen lekker kunnen aaien, want naar wie moet hij dan gaan luisteren.

Daan had ons vooraf de spreekbeurt en de presentatie die hij had gemaakt toegestuurd en dat zag er heel erg goed uit.

Daan heeft zelfs zijn spreekbeurt nog aangepast aan Ginny en haar baasje, maar hij is ook Dylke niet vergeten. Heel knap gedaan Daan in zo'n korte tijd!
Wij zijn dan ook supertrots dat we jouw toestemming hebben om je spreekbeurt en presentatie in het blog mogen zetten! En dat fantastische punt heb je echt verdiend!

Ginny was vooral op school om een demonstratie te geven.

Ginny kan al best veel van de basis commando's erg goed uitvoeren, maar het is natuurlijk ook wel heel erg leuk om te zien dat een hond echt kan helpen met uitkleden. Wij hebben dus ons best gedaan om Ginny in 4 dagen te leren hoe ze een vingerwant moet uittrekken.

Daarvoor zijn we begonnen met een sok om de hand. Een sok vindt  ze altijd al leuk en dat is dus iets wat ze al kent en vaak al uit de wasmand haalt. Eerst hebben we geoefend met veel ruimte bij de vingers, zodat ze leert dat ze de sok moet pakken en niet de vingers. Later zat de sok helemaal passend om de hand en pakte Ginny nog steeds heel keurig heel voorzichtig de sok met haar tandjes en niet de vingers. Dat ging zo goed, dat we toen zijn gaan oefenen met een vingerwant. Ginny had in no time door wat de bedoeling was en zo kwam het dus dat ze op school, naast de basiscommando's, ook een mooie demonstratie handschoen uittrekken kon geven.

Verder heeft Ginny een muntje opgeraapt (en afgegeven!) en laten zien hoe goed ze kan wachten met eten tot ze het juiste commando krijgt. En natuurlijk hoe ze netjes aan de lijn meeloopt, gaat liggen en zitten op commando. En netjes blijft zitten tot ze geroepen wordt en dwars door de klas naar haar baasje loopt zonder op de kinderen te letten.

Aan het eind had Daan ook nog ruimte ingebouwd voor vragen. De klas van Daan blijkt erg enthousiast. Ze hebben goed opgelet en heel veel vragen. Het was dus ook voor Ginny en haar baasje een hele leuke ervaring.

Ook Willem heeft genoten van de spreekbeurt en bovendien gezorgd voor de mooie foto's bij deze blog!

Helaas kan ik hier geen Worddocumenten of Powerpoint presentaties plaatsen, dus heb ik van beide een filmpje gemaakt.

Afscheid van Dylke

Afgelopen weekend heeft Ginny voor de laatst met Dylke gewandeld en geoefend. Jammer dat het opeens zo heel snel ging, maar wel fijn dat Dylke nu het vervolgtraject om hulphonden kan starten. Wie weet kan deze kanjer over een half jaar iemand anders erg gelukkig maken. De eerste nacht in de kennel heeft hij volgens zijn baasjes lekker slapend doorgebracht.

Het trainen met Dylke en Ginny ging erg goed. Natuurlijk willen ze af en toe wat al te graag naar elkaar toe, maar over het algemeen hadden ze beiden veel aandacht voor hun baasje. Spannend werd het even toen Ginny op het schoolplein gezet werd en haar baasje een stukje wegliep. Toen haar baasje haar bij zich riep, wilde ze eerst heel hard richting Dylke rennen. Gelukkig stond ik bijna precies tussen Ginny en Dylke en kon ik een extra stapje opzij doen om Ginny te blokkeren. Ginny had direct door dat het dus niet de bedoeling was om naar Dylke te rennen, draaide zich met een vloeiende boog om, om met dezelfde gang naar haar baasje te rennen en daar keurig op haar kontje voor zijn voeten te gaan zitten, zonder dat het commando nog een keer gegeven moest worden. Een hele goede keuze dus van Ginny, waar ze ook uitgebreid voor beloond is. Het camerawerk heeft er helaas wel onder geleden.....

Omdat Dylke wat vroeger dan oorspronkelijk de bedoeling was, werd opgeroepen voor het vervolgtraject, dreigde de spreekbeurt van Daan, een jongen die dagelijks langs het huis van Dylke loopt als hij naar school gaat, in het water te vallen. Dylke mocht nl op school laten zien wat hij al allemaal kan.

Gelukkig had Willem een goed idee en heeft hij gevraagd of Ginny het misschien leuk zou vinden om mee naar school te gaan. Natuurlijk is Ginny daarvoor in. Daan kwam dus even kennis maken, want hij wilde, heel begrijpelijk,  even zien wat voor hondje Ginny is. Natuurlijk is Ginny geen Dylke, maar ze kon er wel mee door voor de spreekbeurt. Omdat het Dylkes laatste dag is bij Conny en Willem, mocht Daan nog even op de foto met Dylke en hem zelfs, bij hoge uitzondering, nog even aaien.

Dylke kan al wat meer kan dan Ginny, bv de post brengen en sokken uittrekken, en dat zijn natuurlijk leuke dingen om op school te laten zien.  (Bijna) elke hond kan tenslotte zitten en liggen op commando. Wij besluiten om te gaan oefenen met een oude sok aan een hand. Misschien lukt dat wel in een week en dan kan Ginny dat op school laten zien. Werk aan de winkel dus.

Daan belooft zijn spreekbeurt te mailen, zodat wij kunnen zien wat hij allemaal vertelt.
We hopen dat Ginny een goede vervanger wordt voor Dylke.