Ginny komt even langs

 

Afgelopen weekend kwam Ginny ons even opzoeken samen met haar nieuwe tijdelijke baasje!

Door een sporttoernooi waren zij in de buurt en daar hebben wij natuurlijk even gebruik van gemaakt om onze 'kleine meid' terug te zien.

Ik moet bekennen dat ik Ginny op straat niet herkend zou hebben.
Ze is veel volwassener geworden, wat forser en rustiger en ze heeft een, voor labradors, vaak kenmerkende roze neus gekregen

 

 

Zij herkende ons gelukkig wel. En ook het huis leek bekend terrein.

Verder was ze helemaal haar vrolijke, blije zelf. Dat was wel heel herkenbaar.
Alleen Vanna, onze huidige pup, was natuurlijk nieuw voor haar.
Om Ginny (en ons) de gelegenheid te geven om even lekker te kunnen knuffelen, zat Vanna bij aankomst in haar bench.

Toen de rust was weergekeerd, Vanna haar bench uit en werd er even lekker gespeeld.
Ginny mocht zelfs probleemloos op Vanna's bot kauwen. Er was geen sprake van concurrentie.
Moegespeeld werden ze elk aan een kant van de eettafel op een kussen gelegd en hebben wij uitgebreid geluncht en ervaringen uitgewisseld.

 



 

Na afloop werd er ook nog even geoefend met beide honden en wat is het leuk als blijkt dat een commando voldoende is om ze beiden synchroon te laten zitten, liggen of eten.

Men is erg tevreden op dit moment. Hopelijk vindt ze snel haar definitieve bestemming.

Update 2

Het is al weer veel te lang geleden dat ik nieuws gemeld heb over Ginny. Toch is er veel gebeurd in haar leventje.

Ginny heeft helaas een beetje pech gehad bij de aftraining. Uit de blogs is waarschijnlijk wel duidelijk geworden dat Ginny een hondje is met 2 gezichten. Een heel serieuze, hardwerkende kant met heel veel aandacht voor haar baasje, maar ook een hond die, vooral in nieuwe situaties, echt even tijd nodig heeft om tot rust te komen. Vanwege deze drukke kant in haar karakter is besloten Ginny bij een externe trainer te plaatsen. Hierdoor hoefde zij niet in een kennelsituatie bij Hulphond Nederland wennen aan de aanwezigheid van heel veel andere honden, maar kon zij in een meer huiselijke situatie met meerdere honden in aanraking komen. Helaas blijkt de externe trainer van Ginny, al snel na haar komst ernstig ziek te zijn en is de onduidelijk òf en binnen welke termijn zij volledig herstelt.

Dit is met name voor de mevrouw in kwestie natuurlijk verschrikkelijk en Ginny heeft door deze omstandigheden helaas in eerste instantie ook niet de progressie laten zien waarop gehoopt was.
Hulphond heeft daarom uiteindelijk  besloten om, met het belang van Ginny voor ogen, haar uit het ADL programma (hulphond voor cliënten in een rolstoel) te halen en haar af te trainen als veteranenhond, een nieuwe discipline binnen doelgroepen van Hulphond Nederland http://www.hulphond.nl/pagina/veteranenhonden  en http://www.hulphond.nl/pagina/hulphond-nederland-plaatst-eerste-hond-bij-veteraan-met-ptss.

Hierdoor was het mogelijk om haar opnieuw in een gezin te plaatsen en bleven de gevolgen van deze overplaatsing beperkt. Ginny is inmiddels in haar nieuwe gastgezin met open armen ontvangen en helemaal ingeburgerd. De eerste berichten waren positief. Ginny paste zich goed aan, is vrolijk en luistert goed. Inmiddels zijn er ook daar ook al weer enige weken verstreken en Ginny blijft goed presteren. Ik herken haar in de updates die ik van het gezin waar ze is krijg. Gelukkig nog steeds een blije gup maar wel rustiger richting andere honden en dat is natuurlijk op zich al goed nieuws. Ze kan ook goed overweg met de cavia van het gezin :-) en dat levert leuke plaatjes op.

Ik heb zelf het gevoel dat Ginny als veteranenhond prima op haar plaats is. Zij is van nature een blije, vrolijke hond, met veel energie.
Hulphond kijkt bij het plaatsen van een hond erg goed naar de karakters van hond en cliënt en een misschien is een goede match  met Ginny’s energieke kant wel groter bij een veteraan. Een goed beeld van wat een veteranen hond kan betekenen, wordt geschetst in een item van de NOS: http://nos.nl/artikel/405742-hond-voor-veteraan-met-trauma.html (filmpje +artikel) en http://www.defensie.nl/actueel/nieuws/2013/02/19/46203210/Veteranenhond_Vigo_helpt_bij_herstel_trauma_s

Helaas blijkt de uitzending van Een Vandaag van 19 februari over veteranenhond Vigo (tijdelijk?) niet beschikbaar.

Ginny was aanwezig bij de overdracht van Vigo, maar helaas niet in beeld.

We hopen dat het niet zo lang meer duurt voordat ze haar definitieve plekje in kan nemen, al zal het voor het gezin waar ze nu verblijft moeilijk worden om weer afscheid van haar te nemen. Ze zijn erg blij met haar en de manier waarop ze zich ontwikkelt. (En wij ook natuurlijk!)

Ginny heeft nieuwe vriendjes

Afgelopen week kregen we van Marja, de externe trainer van Ginny, enkele foto's toegestuurd. Ginny ziet er heel goed en heel tevreden uit en volgens Marja is Ginny inmiddels dikke maatjes met haar eigen (gevlekte) hond  Jazz. Deze is een goed voorbeeld voor Ginny. Ze wordt volgens Marja nu ook snel volwassen. Het gaat goed met haar, maar af en toe snuffelt ze wel wat veel. Dat herkennen we wel. In bekende omgevingen had Ginny haar aandacht keurig bij ons, in nieuwe omgevingen moesten we hard werken om de aandacht bij ons te houden. Ook Marja is hier nu dus flink op aan het trainen.

Enkele foto's willen we graag met jullie delen. De zwarte hond op de foto's is Diaz. Diaz is eveneens een pup van Hulphond Nederland

 

 

Update 1

Ginny is inmiddels alweer 4 weken bij haar externe trainer Marja. Afgelopen week hebben wij weer even contact gehad met Marja en gehoord dat het goed gaat met Ginny. Ze slaapt goed, ze eet goed (dat laatste is haar wel toevertrouwd :-) ). Marja vindt haar een vrolijke, sociale hond en Ginny heeft volgens haar zeker de potentie om hulphond te worden. Zover is het nog niet, want ze moet nog wel wat rustiger worden in sommige situaties, bv in de buurt van andere honden. Daar wordt hard aan gewerkt. Marja heeft naast de honden die ze traint zelf ook honden. Deze honden zijn een goed voorbeeld voor Ginny en een van de honden is een echt maatje voor Ginny. Ginny brengt niet al de tijd dat ze niet getraind wordt in de kennel door, maar mag vaak in huis, samen met de honden van Marja.

Wij zijn erg blij met het nieuws wat we van Marja horen, zeker omdat we bij onze eerste pup de kenneltijd de moeilijkste tijd vonden. Het lijkt erop dat er nu een mooie tussenweg is gevonden. We hopen dat Ginny snel aan haar uiteindelijke baasje gekoppeld kan worden.

Afscheid

Mijn ouders hadden in het weekend al afscheid van haar genomen en dat ging ze best aan het hart. Sinds de gezondheid van mijn vader behoorlijk te wensen over laat, heeft Ginny zich aangewend om tijdens onze bezoeken af en toe naar hem toe te lopen, haar neus tegen zijn hand te leggen en te wachten totdat ze zijn aandacht had. Dat zijn dierbare momenten geworden.

Onze lieve, pientere, blije en aandachtige Ginny werd deze keer thuis opgehaald, omdat ze naar een externe trainer gaat en wij door de 4Daagse waarin manlief meeloopt weinig tijd hadden om Ginny in deze week weg te brengen. Pupinstructrice Karin was erbij aanwezig en had, om het leed wat te verzachten, een lekkere vlaai meegebracht.

We hebben het droog gehouden al zijn dit altijd wel dagen met dubbele gevoelens. Je neemt afscheid van een hond die je inmiddels heel erg dierbaar is geworden en tegelijkertijd ben je ook blij dat ze voldoende potentie heeft laten zien om aan haar vervolgopleiding te mogen beginnen. Ze is er denk ik ook aan toe. Natuurlijk beseffen we dat ze nog heel wat moet leren voordat het etiketje 'hulphond' erop kan, maar we zien ook dat ze met name de laatste weken heel veel stappen de juiste richting in heeft gemaakt. We hebben er dus ook wel vertrouwen in dat ze over een tijdje echt ingezet kan gaan worden als hulphond.

Samen met Ginny's nieuwe trainer Marja en pupinstructrice Karin hebben we een onder het genot van thee, koffie en vlaai nog even lekker over Ginny gepraat en alle spulletjes die bij haar horen overgedragen voordat ze met Marja meeging. Ginny heeft bv een kussentje meegekregen omdat ze zo graag met haar kop op een kussentje ligt. En haar 'poppetje', een tennisbal met daaromheen een lap die is samengebonden met een stuk elastiek, waarmee ze graag speelt. Zo heeft ze nog wat vertrouwde dingen om haar heen.

Marja had nog een paar andere honden bij zich in een aangepaste bus met kennels. Ginny wilde dus maar al te graag in de auto springen om kennis te maken met de andere honden. Helaas voor haar moest ook zij in een kennel en daarbij straalde ze duidelijk uit dat dat niet helemaal naar haar zin was. Op dat moment zaten de tranen toch wel even hoog. Dan is weglopen bij een veld waar de pups, die aan hun opleiding beginnen, lekker aan het spelen zijn en hun aandacht niet meer bij jou hebben, toch fijner.

Inmiddels hebben we gehoord dat Ginny de eerste nacht in haar nieuwe omgeving goed en keurig stil is doorgekomen. Ze eet goed en de eerste training met Marja is goed verlopen. Dat is heel fijn om te weten. Marja gaat ons regelmatig op de hoogte houden en zelf mogen wij natuurlijk ook contact met haar op nemen om te horen hoe het gaat. Zo kunnen we haar op een afstandje toch nog volgen.

In een tweet zagen we een mooie uitspraak:  "Don't cry because it's over. Smile because it happened." (Dr. Seuss). Zo gaan wij terugkijken op de mooie, intensieve periode met Ginny!

4Daagse

Op de voorlaatste dag voor Ginny's vertrek, halen we, samen met vrienden, in Nijmegen nog even de startkaart op voor de 4Daagse van Nijmegen. Manlief gaat nl. weer de 4Daagse lopen. We besluiten de auto in Lent te parkeren en de Waalbrug over te lopen. Dit omdat parkeren in Nijmegen niet meevalt deze dagen.

Op de Waalbrug

Op de valreep dus nog even een oefening voor Ginny. De Waalbrug is hoog en ze loopt aan de leuningkant, maar heeft geen last van hoogtevrees. Ook de trillingen door de rijdende auto's doen haar niets.

Vlaggen van de landen van deelnemers aan de 4Daagse

Alle aandacht gaat naar het baasje

De drukte op de Wedren en in de rest van de stad, het lawaai, de muziek en zelfs een doedelzakkenorkest maken evenmin indruk. Ginny loopt keurig mee.

doedelzakkenorkest

Tussen alle drukte

Deze keer dus geen hond bij de intocht op de laatste dag, maar wel een goede afleiding als we maandag afscheid hebben genomen van Ginny. Tijdens de 4Daagse gaat ons leven even op zijn kop. 's Nachts om 03:15 gaat de wekker, 's avonds om 20:00-20:30 liggen we waarschijnlijk weer in bed. Manlief start nl. 3 van de 4 dagen om 5:15 en we hebben een uur reistijd en de voeten moeten voor die tijd nog even verzorgd worden, zodat ze weer een hele dag meekunnen.
Ik ga tijdens deze dagen in het huis van vrienden, die beiden lopen, oppassen op hun hond, 3 katten en 5 konijnen en rijd dus met manlief mee.

Oogarts

De laatste hobbel, een bezoek aan de oogarts, die Ginny's overdracht voor haar vervolgopleiding in de weg zou kunnen staan, is genomen en met goed gevolg afgerond.

Ontspannen in de wachtkamer

Even rondsnuffelen in de spreekkamer

Ginny was een voorbeeldige hond tijdens ons bezoek aan veterinair specialistisch centrum de WagenRenk.
Na de nodige administratie liet ze braaf haar ogen druppelen ter voorbereiding op het onderzoek.
Ze lag volkomen ontspannen in de wachtkamer te kijken naar andere honden die binnenkwamen.
En eenmaal in de spreekkamer stapt ze op commando keurig zelf op de behandeltafel (in de laagste stand). Bij het omhoog brengen van de behandeltafel is ze alert, maar nog steeds rustig. En de oogarts kan probleemloos de nodige instrumenten en lampjes voor haar ogen houden om haar ogen bestuderen. We zijn trots! Op haar!

Op de behandeltafel

Ginny heeft prachtige ogen volgens de oogarts die ze bekeken heeft en daar bedoelt ze vast wat anders mee dan wij. Ginny's ogen zijn in prima staat en staan een vervolgopleiding dus niet in de weg. Omdat ook de andere hobbels, de gewrichten check en een inmiddels genezen ontsteking, succesvol genomen zijn, kan ze nu dus in optima forma aan het vervolgtraject beginnen. Op 16 juli wordt ze dus overgedragen aan haar externe trainer. Pup instructrice Karin heeft beloofd daarbij ook aanwezig te zijn.

Ginny's prachtige, aandachtige ogen

Ook wij vinden dat Ginny prachtige ogen heeft. Ze weet ze ook goed te gebruiken. Niet alleen om dingen waar te nemen maar ook in een poging om haar zinnetje door te drijven. Soms moet je stevig in je schoenen staan om die blik te weerstaan.  Ook als ze onderweg al haar aandacht op je vestigt is ze een en al oog. En dat doet ze gelukkig vaak. We gaan ons meisje zeker missen, maar voorlopig hebben we nog een paar dagen om leuke dingen met elkaar te doen en daar gaan we dus ook van genieten. Met extra aandacht voor Ginny's prachtige ogen......

Kermis

Tijdens de Nuenense kermis komen Willem en Conny nog even afscheid nemen van Ginny. Het wordt een gezellige middag met een wandelingetje over de kermis, een ijsje en een Chinese afhaal maaltijd als besluit.

Willem is vol bewondering voor de aandacht van Ginny voor Fred op het kermisterrein. Ze trekt zich niks aan van het lawaai en de drukte, maar focust zich op Fred. Super!

Helaas is dat nog niet altijd vanzelfsprekend. Met een brokje proberen we haar dan ook duidelijk te maken dat dit het gedrag is wat we graag zien.

Voorbereidingen vertrek

Nu Ginny naar verwachting over een week vertrekt voor haar vervolgopleiding, moeten de laatste puntjes nog even op de i gezet worden. 

Hoewel Ginny geen stamboom heeft, is het voor haar toekomstige carrière als hulphond van belang dat er geen afwijkingen aan heupen en ellebogen zijn. Daarom zijn er 2 weken geleden foto's hiervan gemaakt. We hebben gisteren gehoord dat de foto's van heupen en ellebogen hebben laten zien dat Ginny gezonde gewrichten heeft. Er is geen sprake van elleboogdysplasie (ED vrij) en haar heupen zijn eveneens netjes (HD A, Norberg 33).

De eerste hobbel die in de weg zou kunnen staan voor de overdracht is dus genomen.

De tweede hobbel was de ontsteking die Ginny kreeg na haar sterilisatie. Daarvoor zijn we gisteravond naar de dierenarts geweest. Zoals we zelf al dachten is de ontsteking helemaal over, dus ook dat staat de overdracht niet meer in de weg. Ginny heeft bovendien haar jaarlijkse entingen gekregen tegen hondenziekte, leverziekte, Parvo, ziekte van Weil en kennelhoest. Die entingen mochten niet samen met antibiotica die ze moest slikken na haar sterilisatie, dus moesten we ook daarvoor terug.

De derde hobbel wordt aanstaande maandag genomen. Dan worden Ginny's ogen getest. Als de uitslag daarvan ook goed is, gaat de overdracht definitief door. het is dus nog even een beetje spannend. Het oogonderzoek gebeurt normaal gesproken in Herpen, als de pups in de kennel zitten, maar omdat Ginny naar een externe trainer gaat, mogen we zelf met haar naar de oogarts.

Verder moeten we nog een eindevaluatie en een laatste voortgangsformulier invullen over Ginny's vorderingen.

Komende week krijgt ze nog een 5-daagse wormenkuur en dan is ze er helemaal klaar voor.

De inleverdatum is inmiddels wel een dag vervroegd naar 16 juli omdat manlief de 4daagse van Nijmegen loopt. Deze start op 17 juli en daardoor kon er geen geschikte tijd gepland worden om Ginny over te dragen. Ginny wordt nu aan huis opgehaald door haar externe  trainer. Dat is even wennen. Meestal worden er een aantal pups tegelijk ingeleverd en kun je met de andere gastgezinnen even napraten. Als de emoties niet té hoog oplopen tenminste. Pupinstructrice Karin heeft aangeboden voor de overdracht naar ons toe te komen. Als ze niet al te veel afspraken hoeft te verzetten, gaan we daar zeker gebruik van maken. Kunnen we  toch nog even napraten.

Afscheid komt met rasse schreden

Woensdag belde pupinstructrice Karin dat er een nieuwe inleverdatum voor Ginny is vastgesteld. Als de uitslag van de foto's van heup en ellebogen goed is en de ontsteking weer is genezen gaat Ginny op 17 juli naar een externe trainer. Dat is 3 weken eerder dan volgens de oorspronkelijke planning en dat valt best even tegen.
Dachten we nog 5 weken met ons lieve meisje te kunnen trainen, nu zijn dat er nog maar 3. Er is gekozen voor een externe trainer omdat er op dit moment veel honden in aftraining in de kennel zitten en de aftrainers dus eigenlijk al de handen vol hebben. Voor Ginny betekent het dat er door de keuze voor een externe training wat meer aandacht aan haar besteed kan worden. Dat is natuurlijk wel fijn voor haar. Bovendien loopt op deze manier de aftraining van de honden geen vertraging op en dat is belangrijk voor de toekomstige clienten.

Overigens zijn wij vast niet de enigen die zullen moeten wennen dat het afscheid voor de deur staat. Ook veel familieleden en vrienden zullen even moeten slikken. Dat geldt zeker voor mijn vader. Hij is de laatste tijd nogal vaak ziek en gaat helaas behoorlijk achteruit. Ginny heeft zich ontpopt als een lieve, zachte hond in zijn buurt. Ze loopt regelmatig even langs zijn stoel loopt als we daar zijn, raakt hem dan aan met haar neus en bestudeert hem vervolgens aandachtig. Mijn vader geniet daar zichtbaar van. Bij het afscheid van onze eerste pup hadden wij niet zo door hoe groot de impact van een hulphond in opleiding is op iedereen om ons heen. Van broers en zussen tot de mensen in de supermarkt. We zullen de goede bekenden allemaal even een mailtje sturen, zodat ook zij even aan het idee kunnen wennen.

Het worden dus al met al nog even spannende weken. We zijn erg benieuwd naar de uitslag van de foto's en hopen dat de ontsteking snel verleden tijd is.

Ik hoop nog wat blogs in te halen voordat Ginny weggaat. Er is nog zoveel te vertellen, wat is blijven liggen.  Maar Ginny gaat voor, dus misschien komt het daar niet van. Ook dat blijft dus een verassing.

Ginny ten volle uit

Wij gaan in elk geval nog 2,5 week enorm van dit meisje genieten!

Ziekenboeg

Ginny in rompertje, de ochtend na sterilisatie

Afgelopen woensdag ontdekte ik dat 1 van de hechtingen als gevolg  van Ginny's sterilisatie was gaan ontsteken. Snel naar de dierenarts dus. Ik heb weer gebruik gemaakt van het inloopspreekuur omdat dat meer trainingsmogelijkheden oplevert voor Ginny.
In de wachtkamer gedraagt Ginny zich voorbeeldig. Ze zit netjes met haar kont onder mijn stoel en gaat er even later ook rustig bij liggen. Het hondje onder de stoel naast ons wordt lichtjes besnuffeld, maar omdat dat hondje verder geen belangstelling heeft, blijft het daarbij.
Ze laat ook de andere hondjes die in- en uitgaan keurig met rust.

Als het onze beurt is, loopt ze vrolijk de spreekkamer binnen. Ze stapt keurig zelf op de behandeltafel en vindt het allemaal nog prima zolang ze zit. Helaas voor haar moet ze wel even op haar zij gaan liggen zodat de dierenarts even goed kan kijken wat er aan de hand is. Dat is minder. Ginny is geen knuffelhond, aan haar lijf geen polonaise, dus ook geen handen van de dierenarts.  Alle 3 de hechtingen worden verwijderd, hoewel dat pas voor maandag op de planning stond. De twee kleinste gaatjes zitten keurig dicht, maar het grootste gat (een sneetje van ongeveer een centimeter) midden op haar buik blijkt inderdaad ontstoken. Er komt pus uit en helaas ontdekt de dierenarts ook een onderhuidse bobbel, die ik zelf nog niet had opgemerkt. Een grotere ontsteking dus naar alle waarschijnlijkheid. De dierenarts baalt en overweegt de mogelijkheden. Voor een duidelijkere diagnose moet er gesneden worden, maar dat betekent een (lichte) narcose. Omdat Ginny geen zieke indruk maakt en de wond nu open is, besluit hij ons naar huis te sturen met laurierzalf, een soort trekzalf, die ik 2x daags voor het wandelen op de bult moet smeren. Maar ik moet dan wel voor het weekend terugkomen. Er wordt dus een afspraak gemaakt voor vrijdagochtend. Dat wandelen is trouwens om de zalf de gelegenheid te geen zijn werk te doen voordat Ginny het eraf likt.

Gisteren was de bult wat minder, en ook zag ik op de plek rondom het gaatje af en toe wat viezigheid. De ontsteking werkt  zich dus naar buiten. Vanochtend was de bult van vorm veranderd. Moeilijk in te schatten of hij ook weer kleiner is geworden.

Viezigheid rond de ontstoken plek

Om 8:30 heb ik een afspraak bij de dierenarts. Ginny vindt het deze keer niet zo leuk meer om er binnen te stappen. Er is al enige aarzeling bij de deur van de spreekkamer, maar de behandeltafel is een stap te ver. Ook met brokjes stapt ze er niet zelf op en dus til ik haar erop. Deze keer mag ze blijven zitten tijdens het onderzoek. De dierenarts is erg tevreden over de vermindering van de bult en besluit dat we zo nog een paar dagen doorgaan als Ginny zich tenminste niet ziek gaat voelen. Omdat Ginny de laatste dagen erg fanatiek aan haar vulva likt, kijkt hij daar ook nog even naar. Die blijkt wat geïrriteerd te zijn en ook daarvoor krijg ik een zalfje mee. Eind volgende week moeten we nog even terug komen ter controle van het verloop van de ontsteking, die waarschijnlijk het gevolg is van een (oplosbare) inwendige hechting waar Ginny niet zo goed tegen kan. Erg vervelend voor haar en voor onze zeer betrokken dierenarts, maar dit soort dingen gebeuren soms gewoon.

Bij het afscheid krijgt de dierenarts wat van Ginny's hypo allergene brokjes zodat hij haar even kan verwennen. Onze opportuniste eet ze wel uit zijn hand, maar van harte gaat het niet.

Vóór onze nieuwe 'date' met de dierenarts gaan we ook nog maar even  langs om haar op de weegschaal te zetten, ook al is de praktijk niet op loopafstand. We hopen dat ze daardoor ook positieve associaties met de praktijk en de dierenartsen krijgt.

Open Dag Dierenkliniek

Gisteren zijn we met Ginny naar de Open Dag van onze Dierenkliniek in Lieshout geweest.
Ginny voelt zich weer prima na haar sterilisatie 2 dagen geleden. Ze krijgt zelfs geen pijnstillers meer. 

Dierenkliniek Lieshout is een Ster Dierenkliniek

Bij aankomst zijn we verrast door de grootse opzet van de Open Dag. We worden buiten al welkom geheten door een van de assistentes met een tasje waarin het programma en een prijsvraag, een pen om de prijsvraag te kunnen invullen en een paar consumptiebonnen. Bij de koffie is er een lekker plakje cake of een heerlijk bonbonnetje. Er staan verschillende tenten. Eentje met prachtige kippen en konijnen. Ik zou ze zo mee willen nemen. De dierenambulance is present. Er staat een bak met een groepje gezellige cavia's en natuurlijk heeft ook de dierenarts zelf buiten een stand met informatie over vachtverzorging, gebitsregulatie en onderhoud, voeding en overgewicht, info over het chippen van je huisdier en ontlastingonderzoek en er zijn ook leuke speeltjes voor kat en hond.

Stand met info over goede dierverzorging

Ginny komt ogen, oren en neus tekort en loopt dan ook probleemloos gezellig met ons mee en wil graag overal kijken, maar doet dat wel erg netjes. Ze is vandaag een visitekaartje voor Hulphond en dat is maar goed ook. Natuurlijk heeft Ginny haar hulphonden hesje aan en dat hebben we geweten. Er kwamen heel veel vragen van mensen over Hulphond, over hoe je gastgezin kunt worden, wat hulphonden allemaal voor hun baasje kunnen doen. Als we een eigen standje hadden gehad, hadden we het erg druk gehad.

Tent met konijnen en kippen

Ook binnen is er genoeg te zien. In de röntgenkamer wordt, met behulp van een bekend speelgoedbeest. uitleg gegeven over heupfoto's bij de hond. Extra interessant omdat Ginny er afgelopen vrijdag niet alleen was voor haar sterilisatie, maar ook voor foto's van haar heupen en ellebogen. We zien de beschermende uitrusting van de assistente in de röntgen ruimte, voelen hoe zwaar het loodschort is en doen ook even de loodhandschoenen aan. Die beperken de bewegingen van je handen enorm en dan te bedenken dat ze ook aan moeten bij het maken van foto's van een cavia! We horen dat elke assistente een eigen metertje heeft dat maandelijks gecontroleerd wordt om de hoeveelheid straling te kunnen bepalen en eventueel daarop actie te ondernemen. Wat komt er veel kijken bij het maken van foto's.

De  röntgenkamer

In een van de spreekkamers met uitzicht op de operatiekamer hangt ook een volledige uitleg van een laparoscopische sterilisatie. In de operatiekamer ligt een speelgoedbeest op de tafel en er staan zelfs poppen in operatiekleding omheen. Erg interessant allemaal. Beide dierenartsen vinden het  erg leuk dat we even langskomen en herkennen Ginny direct. Gezien hun enthousiasme, heeft Ginny een goede indruk achtergelaten. Ginny zelf begroet de dierenarts die haar geopereerd heeft ook erg enthousiast. We hoeven dus niet bang te zijn dat ze de praktijk niet meer binnen durft te lopen. Tegen diverse mensen wordt ook verteld dat Ginny pas afgelopen vrijdag geholpen is en hoe goed ze het nu weer doet.

De operatiekamer

Deze regenachtige zondagmiddag krijgt dus zomaar een gouden randje.

Sterilisatie

Alle honden van Hulphond Nederland, met uitzondering van de eigen fokteefjes, worden gesteriliseerd.

Dus ook Ginny moest eraan geloven. Er wordt geprobeerd om dat 3 maanden na aanvang van de eerste loopsheid te doen, zodat de hormoonspiegel, naar verwachting, zo laag mogelijk is, omdat de meeste honden 2x per jaar loops worden. Bij Ginny is haar sterilisatie echter een maandje uitgesteld zodat ook de foto's van heupen en ellebogen gemaakt konden worden. Voor beiden moeten de honden onder narcose en de foto's van de gewrichten mogen pas gemaakt worden als de honden minimaal een jaar oud zijn. Bij Ginny vond Hulphond het belangrijker dat ze maar 1x onder narcose hoefde.















Vandaag was het dus zo ver. Ginny heeft na 17:00 gisteravond niets meer te eten gekregen en wat later ook niets meer te drinken. Vanmorgen heb ik een flinke wandeling met haar gemaakt zodat ze zo leeg mogelijk bij de dierenarts arriveert. Om half 9 melden we ons bij de dierenarts. Ginny krijgt een prik om vast lekker slaperig te worden en dan mogen we haar naar haar tijdelijk bench bij de dierenarts begeleiden. Daarna is het tijd om afscheid te nemen en naar huis te gaan totdat we gebeld worden om Ginny weer op te halen.

 

Tegen half een worden we gebeld dat Ginny weer graag naar huis wil. Alles is goed gegaan en de sterilisatie is laparoscopisch gedaan. Bij aankomst zien we Ginny nog behoorlijk suffig in haar tijdelijke bench zitten. Ze wordt gehaald door een assistente, maar heeft nog geen zin  om op te staan. Op onze stemmen reageert ze wat beter en langzaam komt ze overeind en loopt zwalkend naar ons toe. De naald van het infuus wordt verwijderd en dan mogen we haar meenemen, met antibiotica voor 5 dagen. en wat pijnstillers.

Doordat Ginny nog behoorlijk suf is besluit manlief samen met Ginny op de achterbank te gaan zitten, zodat ze er, in een onbewaakt ogenblik, niet vanaf kan rollen.  Ginny vindt dat blijkbaar wel fijn en ze legt haar kin, die kletsnat is van het kwijlen onder invloed van de narcose, heerlijk op Freds schouder.  Dat is vrij uitzonderlijk voor Ginny, want het is niet zo'n knuffelhondje.  Even later gaat ze er bij liggen en blijft liggen totdat de auto thuis stopt. Daar wordt ze even wat levendiger en Fred tilt haar uit de auto en draagt haar naar binnen.

Binnen ligt een lekker kussentje klaar en een oude slaapzak. De laatste omdat we uit ervaring weten dat hondjes na een narcose nog wel eens kouwelijk zijn. Ginny zakt neer op het kussen en begint haar wondjes te likken, zowel die op haar poot van de infuusnaald als die op haar buik.  We besluiten daarom haar het van HulpHond geleende rompertje aan te doen, zodat ze in elk geval niet de hechtingen uit haar buik kan trekken.  Ginny blijkt inderdaad kouwelijk te zijn en daarom leggen we haar ook nog lekker in de slaapzak. Zo heeft ze haar eigen lekker warme nestje.

Een paar uur later,na een plasje in de tuin, heeft ze al weer wat belangstelling voor enkele brokjes en wat water. Vanavond nog een pijnstiller erin en dan morgen maar eens kijken hoe ze het doet. Dan krijgt ze alleen een pijnstiller als dat nodig mocht zijn. Vanaf morgen geven we haar ook 2x per dag haar antibioticapillen. Ben benieuwd of ze die ook zo gemakkelijk opeet als haar 'smakelijke' pijnstillers.

De effecten van de narcose zijn, inmiddels half 10 's avonds, nog steeds goed merkbaar.  Ginny ligt nog steeds wat suffig rond te kijken in haar nestje en slaapt vrijwel al de tijd. De belangstelling voor wat eetbaars begint wel wat te groeien
Over 10 dagen mogen we de hechtingen laten verwijderen.

De foto's van heupen en ellebogen zijn inmiddels al opgestuurd door de dierenarts. Die worden beoordeeld door de Wagenrenk in Wageningen. We moeten dus nog even wachten voordat we daar het resultaat van horen.

Als Ginny zich weer goed voelt, gaan we misschien zondag wel even naar de Open Dag bij onze Dierenkliniek in Lieshout. Kunnen we meteen zien of Ginny deze plek met iets negatiefs gaat associeren. Deze dierenarts zit wat verder weg en dus gaan we daar niet zo gemakkelijk langs om haar te laten wegen. De kans dat ze daar komt omdat ze behandeld wordt is dus levensgroot aanwezig. Natuurlijk zien we haar het liefst vrolijk de praktijk binnenstappen en dan is dit een mooie gelegenheid.