Afscheid komt met rasse schreden

Woensdag belde pupinstructrice Karin dat er een nieuwe inleverdatum voor Ginny is vastgesteld. Als de uitslag van de foto's van heup en ellebogen goed is en de ontsteking weer is genezen gaat Ginny op 17 juli naar een externe trainer. Dat is 3 weken eerder dan volgens de oorspronkelijke planning en dat valt best even tegen.
Dachten we nog 5 weken met ons lieve meisje te kunnen trainen, nu zijn dat er nog maar 3. Er is gekozen voor een externe trainer omdat er op dit moment veel honden in aftraining in de kennel zitten en de aftrainers dus eigenlijk al de handen vol hebben. Voor Ginny betekent het dat er door de keuze voor een externe training wat meer aandacht aan haar besteed kan worden. Dat is natuurlijk wel fijn voor haar. Bovendien loopt op deze manier de aftraining van de honden geen vertraging op en dat is belangrijk voor de toekomstige clienten.

Overigens zijn wij vast niet de enigen die zullen moeten wennen dat het afscheid voor de deur staat. Ook veel familieleden en vrienden zullen even moeten slikken. Dat geldt zeker voor mijn vader. Hij is de laatste tijd nogal vaak ziek en gaat helaas behoorlijk achteruit. Ginny heeft zich ontpopt als een lieve, zachte hond in zijn buurt. Ze loopt regelmatig even langs zijn stoel loopt als we daar zijn, raakt hem dan aan met haar neus en bestudeert hem vervolgens aandachtig. Mijn vader geniet daar zichtbaar van. Bij het afscheid van onze eerste pup hadden wij niet zo door hoe groot de impact van een hulphond in opleiding is op iedereen om ons heen. Van broers en zussen tot de mensen in de supermarkt. We zullen de goede bekenden allemaal even een mailtje sturen, zodat ook zij even aan het idee kunnen wennen.

Het worden dus al met al nog even spannende weken. We zijn erg benieuwd naar de uitslag van de foto's en hopen dat de ontsteking snel verleden tijd is.

Ik hoop nog wat blogs in te halen voordat Ginny weggaat. Er is nog zoveel te vertellen, wat is blijven liggen.  Maar Ginny gaat voor, dus misschien komt het daar niet van. Ook dat blijft dus een verassing.

Ginny ten volle uit

Wij gaan in elk geval nog 2,5 week enorm van dit meisje genieten!

Ziekenboeg

Ginny in rompertje, de ochtend na sterilisatie

Afgelopen woensdag ontdekte ik dat 1 van de hechtingen als gevolg  van Ginny's sterilisatie was gaan ontsteken. Snel naar de dierenarts dus. Ik heb weer gebruik gemaakt van het inloopspreekuur omdat dat meer trainingsmogelijkheden oplevert voor Ginny.
In de wachtkamer gedraagt Ginny zich voorbeeldig. Ze zit netjes met haar kont onder mijn stoel en gaat er even later ook rustig bij liggen. Het hondje onder de stoel naast ons wordt lichtjes besnuffeld, maar omdat dat hondje verder geen belangstelling heeft, blijft het daarbij.
Ze laat ook de andere hondjes die in- en uitgaan keurig met rust.

Als het onze beurt is, loopt ze vrolijk de spreekkamer binnen. Ze stapt keurig zelf op de behandeltafel en vindt het allemaal nog prima zolang ze zit. Helaas voor haar moet ze wel even op haar zij gaan liggen zodat de dierenarts even goed kan kijken wat er aan de hand is. Dat is minder. Ginny is geen knuffelhond, aan haar lijf geen polonaise, dus ook geen handen van de dierenarts.  Alle 3 de hechtingen worden verwijderd, hoewel dat pas voor maandag op de planning stond. De twee kleinste gaatjes zitten keurig dicht, maar het grootste gat (een sneetje van ongeveer een centimeter) midden op haar buik blijkt inderdaad ontstoken. Er komt pus uit en helaas ontdekt de dierenarts ook een onderhuidse bobbel, die ik zelf nog niet had opgemerkt. Een grotere ontsteking dus naar alle waarschijnlijkheid. De dierenarts baalt en overweegt de mogelijkheden. Voor een duidelijkere diagnose moet er gesneden worden, maar dat betekent een (lichte) narcose. Omdat Ginny geen zieke indruk maakt en de wond nu open is, besluit hij ons naar huis te sturen met laurierzalf, een soort trekzalf, die ik 2x daags voor het wandelen op de bult moet smeren. Maar ik moet dan wel voor het weekend terugkomen. Er wordt dus een afspraak gemaakt voor vrijdagochtend. Dat wandelen is trouwens om de zalf de gelegenheid te geen zijn werk te doen voordat Ginny het eraf likt.

Gisteren was de bult wat minder, en ook zag ik op de plek rondom het gaatje af en toe wat viezigheid. De ontsteking werkt  zich dus naar buiten. Vanochtend was de bult van vorm veranderd. Moeilijk in te schatten of hij ook weer kleiner is geworden.

Viezigheid rond de ontstoken plek

Om 8:30 heb ik een afspraak bij de dierenarts. Ginny vindt het deze keer niet zo leuk meer om er binnen te stappen. Er is al enige aarzeling bij de deur van de spreekkamer, maar de behandeltafel is een stap te ver. Ook met brokjes stapt ze er niet zelf op en dus til ik haar erop. Deze keer mag ze blijven zitten tijdens het onderzoek. De dierenarts is erg tevreden over de vermindering van de bult en besluit dat we zo nog een paar dagen doorgaan als Ginny zich tenminste niet ziek gaat voelen. Omdat Ginny de laatste dagen erg fanatiek aan haar vulva likt, kijkt hij daar ook nog even naar. Die blijkt wat geïrriteerd te zijn en ook daarvoor krijg ik een zalfje mee. Eind volgende week moeten we nog even terug komen ter controle van het verloop van de ontsteking, die waarschijnlijk het gevolg is van een (oplosbare) inwendige hechting waar Ginny niet zo goed tegen kan. Erg vervelend voor haar en voor onze zeer betrokken dierenarts, maar dit soort dingen gebeuren soms gewoon.

Bij het afscheid krijgt de dierenarts wat van Ginny's hypo allergene brokjes zodat hij haar even kan verwennen. Onze opportuniste eet ze wel uit zijn hand, maar van harte gaat het niet.

Vóór onze nieuwe 'date' met de dierenarts gaan we ook nog maar even  langs om haar op de weegschaal te zetten, ook al is de praktijk niet op loopafstand. We hopen dat ze daardoor ook positieve associaties met de praktijk en de dierenartsen krijgt.

Open Dag Dierenkliniek

Gisteren zijn we met Ginny naar de Open Dag van onze Dierenkliniek in Lieshout geweest.
Ginny voelt zich weer prima na haar sterilisatie 2 dagen geleden. Ze krijgt zelfs geen pijnstillers meer. 

Dierenkliniek Lieshout is een Ster Dierenkliniek

Bij aankomst zijn we verrast door de grootse opzet van de Open Dag. We worden buiten al welkom geheten door een van de assistentes met een tasje waarin het programma en een prijsvraag, een pen om de prijsvraag te kunnen invullen en een paar consumptiebonnen. Bij de koffie is er een lekker plakje cake of een heerlijk bonbonnetje. Er staan verschillende tenten. Eentje met prachtige kippen en konijnen. Ik zou ze zo mee willen nemen. De dierenambulance is present. Er staat een bak met een groepje gezellige cavia's en natuurlijk heeft ook de dierenarts zelf buiten een stand met informatie over vachtverzorging, gebitsregulatie en onderhoud, voeding en overgewicht, info over het chippen van je huisdier en ontlastingonderzoek en er zijn ook leuke speeltjes voor kat en hond.

Stand met info over goede dierverzorging

Ginny komt ogen, oren en neus tekort en loopt dan ook probleemloos gezellig met ons mee en wil graag overal kijken, maar doet dat wel erg netjes. Ze is vandaag een visitekaartje voor Hulphond en dat is maar goed ook. Natuurlijk heeft Ginny haar hulphonden hesje aan en dat hebben we geweten. Er kwamen heel veel vragen van mensen over Hulphond, over hoe je gastgezin kunt worden, wat hulphonden allemaal voor hun baasje kunnen doen. Als we een eigen standje hadden gehad, hadden we het erg druk gehad.

Tent met konijnen en kippen

Ook binnen is er genoeg te zien. In de röntgenkamer wordt, met behulp van een bekend speelgoedbeest. uitleg gegeven over heupfoto's bij de hond. Extra interessant omdat Ginny er afgelopen vrijdag niet alleen was voor haar sterilisatie, maar ook voor foto's van haar heupen en ellebogen. We zien de beschermende uitrusting van de assistente in de röntgen ruimte, voelen hoe zwaar het loodschort is en doen ook even de loodhandschoenen aan. Die beperken de bewegingen van je handen enorm en dan te bedenken dat ze ook aan moeten bij het maken van foto's van een cavia! We horen dat elke assistente een eigen metertje heeft dat maandelijks gecontroleerd wordt om de hoeveelheid straling te kunnen bepalen en eventueel daarop actie te ondernemen. Wat komt er veel kijken bij het maken van foto's.

De  röntgenkamer

In een van de spreekkamers met uitzicht op de operatiekamer hangt ook een volledige uitleg van een laparoscopische sterilisatie. In de operatiekamer ligt een speelgoedbeest op de tafel en er staan zelfs poppen in operatiekleding omheen. Erg interessant allemaal. Beide dierenartsen vinden het  erg leuk dat we even langskomen en herkennen Ginny direct. Gezien hun enthousiasme, heeft Ginny een goede indruk achtergelaten. Ginny zelf begroet de dierenarts die haar geopereerd heeft ook erg enthousiast. We hoeven dus niet bang te zijn dat ze de praktijk niet meer binnen durft te lopen. Tegen diverse mensen wordt ook verteld dat Ginny pas afgelopen vrijdag geholpen is en hoe goed ze het nu weer doet.

De operatiekamer

Deze regenachtige zondagmiddag krijgt dus zomaar een gouden randje.

Sterilisatie

Alle honden van Hulphond Nederland, met uitzondering van de eigen fokteefjes, worden gesteriliseerd.

Dus ook Ginny moest eraan geloven. Er wordt geprobeerd om dat 3 maanden na aanvang van de eerste loopsheid te doen, zodat de hormoonspiegel, naar verwachting, zo laag mogelijk is, omdat de meeste honden 2x per jaar loops worden. Bij Ginny is haar sterilisatie echter een maandje uitgesteld zodat ook de foto's van heupen en ellebogen gemaakt konden worden. Voor beiden moeten de honden onder narcose en de foto's van de gewrichten mogen pas gemaakt worden als de honden minimaal een jaar oud zijn. Bij Ginny vond Hulphond het belangrijker dat ze maar 1x onder narcose hoefde.















Vandaag was het dus zo ver. Ginny heeft na 17:00 gisteravond niets meer te eten gekregen en wat later ook niets meer te drinken. Vanmorgen heb ik een flinke wandeling met haar gemaakt zodat ze zo leeg mogelijk bij de dierenarts arriveert. Om half 9 melden we ons bij de dierenarts. Ginny krijgt een prik om vast lekker slaperig te worden en dan mogen we haar naar haar tijdelijk bench bij de dierenarts begeleiden. Daarna is het tijd om afscheid te nemen en naar huis te gaan totdat we gebeld worden om Ginny weer op te halen.

 

Tegen half een worden we gebeld dat Ginny weer graag naar huis wil. Alles is goed gegaan en de sterilisatie is laparoscopisch gedaan. Bij aankomst zien we Ginny nog behoorlijk suffig in haar tijdelijke bench zitten. Ze wordt gehaald door een assistente, maar heeft nog geen zin  om op te staan. Op onze stemmen reageert ze wat beter en langzaam komt ze overeind en loopt zwalkend naar ons toe. De naald van het infuus wordt verwijderd en dan mogen we haar meenemen, met antibiotica voor 5 dagen. en wat pijnstillers.

Doordat Ginny nog behoorlijk suf is besluit manlief samen met Ginny op de achterbank te gaan zitten, zodat ze er, in een onbewaakt ogenblik, niet vanaf kan rollen.  Ginny vindt dat blijkbaar wel fijn en ze legt haar kin, die kletsnat is van het kwijlen onder invloed van de narcose, heerlijk op Freds schouder.  Dat is vrij uitzonderlijk voor Ginny, want het is niet zo'n knuffelhondje.  Even later gaat ze er bij liggen en blijft liggen totdat de auto thuis stopt. Daar wordt ze even wat levendiger en Fred tilt haar uit de auto en draagt haar naar binnen.

Binnen ligt een lekker kussentje klaar en een oude slaapzak. De laatste omdat we uit ervaring weten dat hondjes na een narcose nog wel eens kouwelijk zijn. Ginny zakt neer op het kussen en begint haar wondjes te likken, zowel die op haar poot van de infuusnaald als die op haar buik.  We besluiten daarom haar het van HulpHond geleende rompertje aan te doen, zodat ze in elk geval niet de hechtingen uit haar buik kan trekken.  Ginny blijkt inderdaad kouwelijk te zijn en daarom leggen we haar ook nog lekker in de slaapzak. Zo heeft ze haar eigen lekker warme nestje.

Een paar uur later,na een plasje in de tuin, heeft ze al weer wat belangstelling voor enkele brokjes en wat water. Vanavond nog een pijnstiller erin en dan morgen maar eens kijken hoe ze het doet. Dan krijgt ze alleen een pijnstiller als dat nodig mocht zijn. Vanaf morgen geven we haar ook 2x per dag haar antibioticapillen. Ben benieuwd of ze die ook zo gemakkelijk opeet als haar 'smakelijke' pijnstillers.

De effecten van de narcose zijn, inmiddels half 10 's avonds, nog steeds goed merkbaar.  Ginny ligt nog steeds wat suffig rond te kijken in haar nestje en slaapt vrijwel al de tijd. De belangstelling voor wat eetbaars begint wel wat te groeien
Over 10 dagen mogen we de hechtingen laten verwijderen.

De foto's van heupen en ellebogen zijn inmiddels al opgestuurd door de dierenarts. Die worden beoordeeld door de Wagenrenk in Wageningen. We moeten dus nog even wachten voordat we daar het resultaat van horen.

Als Ginny zich weer goed voelt, gaan we misschien zondag wel even naar de Open Dag bij onze Dierenkliniek in Lieshout. Kunnen we meteen zien of Ginny deze plek met iets negatiefs gaat associeren. Deze dierenarts zit wat verder weg en dus gaan we daar niet zo gemakkelijk langs om haar te laten wegen. De kans dat ze daar komt omdat ze behandeld wordt is dus levensgroot aanwezig. Natuurlijk zien we haar het liefst vrolijk de praktijk binnenstappen en dan is dit een mooie gelegenheid.

12 maanden toets

Precies op haar verjaardag heeft Ginny haar 12 maanden toets. Om die reden, je hebt tenslotte een kapsto nodig, nemen we wat lekkers mee voor de andere gastgezinnen en voor de medewerkers van Hulphond. Voor Ginny geen lekkere kluif of een heerlijk plakje kipfilet vandaag, maar alleen haar gewone brokjes, omdat ze nog steeds op het hypo-allergene voer zit.

Groot is de verrassing als blijkt dat we nu eindelijk ook kennismaken met 2 broertjes van Ginny, Geoffrey en Guideon en hun gastgezin.  3 jarigen dus. Gelukkig zijn wij de enigen die een traktatie hebben meegenomen.

En eindelijk kunnen we Ginny vergelijken met enkele van haar leeftijdsgenoten, want er zijn in totaal 4 honden aanwezig voor de 12 maanden test. Dit in tegenstelling tot de 6 maanden toets, toen was er maar 1 andere hond aanwezig en de 9 maanden toets, toen was Ginny zelfs alleen.

Ginny doet het redelijk zolang we nog binnen zijn tijdens de uitleg over de af te nemen toets. Helaas pakt manlief een rubberen speeltje om haar wat af te leiden. Dat speeltje trekt de aandacht van een van haar broertjes, die daardoor meer in beweging komt en dus voor Ginny veel spannender wordt dan het speeltje. Gauw weg dat ding dus en naar buiten voor de toets.

De dames van Hulphond hebben besloten dat we naar de Herper Duinen gaan. Daar is bos en water en ruimte en kunnen de honden elk afzonderlijk ook laten zien wat ze kunnen.
Ginny is daar nog nooit geweest en dat is te merken. Ze stuitert alle kanten op. Ze heeft altijd wat tijd nodig om in een nieuwe omgeving te wennen. Nu er bovendien ook nog andere honden bij zijn wordt het helemaal moeilijk. Het aanwezige zandstrand is het helemaal. Kim neemt Fred en Ginny daarom als eerste mee voor de aparte toets.
Daar blijkt dat Ginny haar commando's heel goed kent en ook uitvoert, maar helaas wel zonder veel aandacht voor haar baasje. Alles om haar heen is vele malen leuker vandaag en mag zich verheugen in haar aandacht. Dat ze haar commando's desondanks toch netjes uitvoert is dan wel weer een positief puntje.

We herkennen ook veel van Ginny's gedrag in haar broertjes. Al moet ik bekennen dat Ginny wel de meest drukke van het stel was. Maar ook haar broertjes zijn snel afgeleid en letten niet zo op hun baasjes.

Toch zit er nog steeds verbetering in haar gedrag en we weten dat ze een heel harde werker is in omgevingen die ze kent. Voorlopig gaan we dus gewoon door met trainen met de focus op rust in de hond. Maar spannend wordt het wel....

112 Spektakel Helmond

Afgelopen zondag zijn we met Ginny naar het 112 Spektakel in Helmond gegaan. Een evenement waarop veel hulpdiensten een kijkje in de keuken gaven en erg drukbezocht vanwege het mooie weer en de gratis toegang.  Er was dan ook van alles te beleven,  voor zowel groot als klein.  Het goede doel van dit evenement was Hulphond Nederland. Daarom hebben wij samen met een aantal andere puppy gastgezinnen en cliënten met hulphond enkele demonstraties verzorgd, zodat mensen een beeld kunnen vormen wat er komt kijken bij het opvoeden van een pup en de betekenis van een 'gediplomeerde' hulphond voor een cliënt.

Stand van Hulphond Nederland

Er waren veel belangstellenden en er kwamen dus ook heel veel vragen. Veel kinderen mochten ook even de 2 schattige kleine pupjes, Okke en Otis, net 14 weken, aaien.

Okke en Otis weerstaan extra afleiding

2 pups in opleiding

Demonstratie van pups in opleiding

Ginny heeft het op deze dag erg goed gedaan. Ze is niet tegen mensen opgesprongen en heeft zich netjes gedragen tijdens de demonstraties. Een kleine schaduw op een prachtig optreden was het enthousiasme dat ze opbrengt voor pupinstructrice Karin. Als deze aan het eind van een van de demo's ook nog eens op haar knieën gaat zitten om Ginny even vast te houden zodat haar baasje het veld af kan lopen en haar vervolgens bij zich te roepen, ziet ze haar kans schoon om Karin enthousiast te bespringen en te likken. Iets te veel van het goede, maar ze luistert wel en als ze geroepen wordt, komt ze met net zoveel enthousiasme onze kant op gestormd.

Hond in aftraining laat zien wat hij kan

Erg leuk was ook de kennismaking met cliënt Martine en hulphond Floris, die in de buurt blijken te wonen en eveneens een demonstratie gaven. Martine heeft wat problemen met plotselinge schommelingen van haar bloeddruk. Floris blijkt een dubbele taak te hebben, naast ADL hulphond kan hij ook aangeven wanneer Martines bloeddruk te ver daalt en ze moet gaan zitten. Een soort seizure hond dus. Heel indrukwekkend om dit verhaal te horen.

Het werd een gezellige dag en na afloop zijn we met 2 andere gastgezinnen nog even een ijsje gaan eten bij ijssalon Florence in Nederweert. Natuurlijk hebben we gekozen voor de coupe Hulphond waarvan een deel van de opbrengst aan Hulphond Nederland geschonken wordt. Een heerlijke afsluiting van een geslaagde dag.

Spreekbeurt met (kwispel)staartje - vervolg

.

Het is al weer een tijdje geleden dat Ginny gefigureerd heet als invalhond bij de spreekbeurt van Daan. Daan en zijn vriendinnetje Lotte hebben zich daarna flink ingespannen voor Hulphond Nederland.

De statiegeldbonnen box van Daan en Lotte

Ze hebben statiegeld flessen in de buurt opgehaald en ingeleverd, een prachtige inzamelbox voor statiegeldbonnen gemaakt die een aantal weken bij supermarkt Emté heeft mogen hangen en mobieltjes en cartridges ingezameld. Ook hebben ze samen een artikel in de schoolkrant Muldermail geregeld, zodat de hele school wist van de actie!. Super initiatief natuurlijk en we hadden al een tijdje geleden afgesproken dat de opbrengst van de actie tijdens een collectieve les bij Hulphond overhandigd mocht worden.

Selectie uit de schoolkrant vn 5 april

Vandaag konden Daan en Lotte eindelijk het bedrag van hun actie, de ingezamelde mobieltjes en maar liefst 3 sinaasappeldozen vol cartridges bij Hulphond overhandigen.
Ze hebben een fantastisch bedrag van 75,50 bij elkaar gekregen. Geweldig natuurlijk en met een beetje geluk mogen ze nog een keer een statiegeld bonnen actie doen in een andere winkel. Wie weet volgt er dus nog meer.

Daan en Lotte hebben in elk geval een gezellige middag gehad. Pupinstructrice Karin heeft er echt een feestje van gemaakt! Ze mochten meedoen in de collectieve training en daarbij in een handbewogen en een electrische rolstoel rondrijden. Zowel Lotte als Daan hebben zich daarbij helemaal uitgeleefd. Maar ze heebn ook geweldig geholpen door iedereen handen te schudden. Dat was best moeilijk, want handenschudden met mensen in een rolstoel hadden de aanwezige pups in opleiding nog nooit meegemaakt.

Daan heeft bovendien Dylke teruggezien, die hij eigenlijk best nog wel mist. Dylke woonde nl op de de route naar school en keek elke morgen met zijn kopje op de vensterbank naar buiten als Daan langs kwam.

Groot was de verrassing dan ook toen Dylke samen met trainer Birgit even kwam laten zien wat hij allemaal al geleerd heeft sinds hij intern op de vervolgopleiding zit. Daan had zelfs geluk: hij mocht Dylke ook even aaien.

Daan aait Dylke

Dylke doet het licht aan

Wieltjes tussen pootjes

Handen schudden vanuit de rolstoel

Het ingezamelde geld wordt overhandigd

Applaus voor de kids

De meegekomen moeders van Daan en Lotte waren vol bewondering voor wat ze allemaal zagen en ook zij hebben zich volgens mij niet verveeld.

Collectieve training leidt tot Oce Summer Event

Vandaag heeft Ginny samen met Okke en Otis het Summer Event van Océ bezocht. Dit jaar was het goede doel tijdens het event 'Hulphond Nederland'. Een doel waarvoor wij graag wat tijd vrij maken om mensen te informeren over de toegevoegde waarde. We mochten bovendien een kraam bemannen en daar diverse artikelen van Hulphond Nederland verkopen.

Tijdens de collectieve training afgelopen woensdag hoorden we dat Okke en Otis (2 zwarte goldendoodle broertjes met prachtige golfjes in hun vacht) een demo zouden geven omdat de oorspronkelijk geplande demo moest vervallen wegens ziekenhuisopname. Nu valt dat niet mee met hondjes van net 3 maanden. Ze hebben een hoog knuffelgehalte en doen het erg goed bij het publiek, maar als puppy gastgezin krijg je ook de raad mee een hondje niet te veel laten aaien door mensen buiten je eigen gezin. Dit om te voorkomen dat een hond later uit zichzelf andere mensen gaat opzoeken en onbedoeld een rolstoel met daarin een cliënt met zich meeneemt. Ze kunnen erg goed laten zien hoe goed ze al op hun baasje letten en hoe goed ze kunnen wachten met eten totdat het juiste commando wordt gegeven, maar ze zijn ook nog heel snel moe.

Omdat manlief en ik vakantie hebben, boden we spontaan aan om met Ginny ook naar het event te komen. Dat werd met beide handen aangegrepen en dus vertrokken we vanmorgen, bepakt en bezakt, richting Venlo. Dat bepakt en bezakt betrof alleen onze eigen bagage en die voor Ginny, waaronder een bench, want de baasjes van Okke en Otis hebben alle spullen voor de kraam meegebracht. Wel brachten we een laptop mee om wat filmpjes te kunnen laten zien.

Het event was een prima oefening voor de honden. Er was veel muziek en diverse attracties die je niet elke dag ziet en ook workshops kaarten maken of judo. Tijdens de demo heeft Ginny laten zien dat ze al wat dingen kan om het leven van een cliënt wat aangenamer te maken. Ze kan muntjes oprapen, zelfs in het gras, een handschoen uittrekken en een EK armbandje of polsbandje met klittenband losmaken of een banaantje pellen. Helaas vindt Ginny andere hondjes soms veel te leuk, dus konden de bezoekers ook zien dat Ginny nog best wel een en ander bij moet leren voordat ze een goede hulphond wordt. De kleintjes kwamen daardoor wel erg goed uit de verf, want die hadden alleen maar aandacht voor hun eigen baasje :-).

klimwand

treintje voor de kleintjes

politiehonden

variant op trampolinespringen

demo hulphond

Al met al werd het een geslaagde en gezellige dag. Er zijn heel veel Flipjes, de knuffelhond van Hulphond Nederland,  verkocht, folders en stickers uitgedeeld en het baasje van Okke mocht ook al een cheque in ontvangst nemen. Bovendien was daar de belofte dat de niet verbruikte consumptiebonnen en het geld dat in een box bij de uitgang werd gedeponeerd ook nog ten goede komt aan Hulphond Nederland. Spannend!

Ginny was uitgeteld na afloop. Eenmaal thuis was ze al snel in een diepe slaap en werd zelfs niet wakker van de flitser.