Verjaardag in de tuin

Op een warme meidag vieren we een verjaardag in de tuin. Ginny krijgt een eigen partytentje, voor de broodnodige schaduw, en wordt daar, met een flink touw, aan een grondpin vastgelegd, want niet alle gasten zijn even blij met een hond. Grote bak water erbij, de vijver binnen tongbereik en een tweetal speeltjes in de buurt en Ginny is tevreden.
De gasten zitten, aanmerkelijk minder luxe, opeengehoopt onder een enorme parasol, waar voor de gelegenheid nog extra doeken aan zijn vastgeknoopt om nog wat meer schaduw te creëren. Er zijn ook wat kleine kinderen bij en een van de ouders heeft een grote waterspeelbaan meegenomen, die achter in de tuin op een schaduwrijke plek wordt neergezet. De buitenkraan zit naast Ginny's partytentje, slang wordt uitgerold en waterbaan gevuld. En Ginny kijkt netjes toe. De waterbaan wordt met groot enthousiasme in gebruik genomen. Het gevolg is een heleboel heen en weer geloop tussen volwassenen en waterbaan en daarbij moet Ginny telkens gepasseerd worden. Dat gaat super. Ouders blij, wij blij, want wat is dit een goede oefening. Voor de hond en voor de kids waarvan sommige toch wat angstig zijn.

Uiteindelijk wordt de vijver herontdekt door een nichtje dat vermoedelijk wel eens biologe zou kunnen worden, later als ze groot is in de verre toekomst. Een netje is gauw gevonden en al snel wordt er ijverig op slakken gevist. Alle kids doen mee. en omdat de vijver binnen tongbereik van Ginny aan haar paaltje ligt, zijn nu alle kinderen ook binnen bereik van Ginny. Ginny kijkt echter in alle rust toe en laat zich niet gek maken door het enthousiasme van de kids als er weer slak in het netje zit.

Jammer dat we in alle drukte niet even een paar foto's hebben gemaakt of zelfs een filmpje hebben geschoten. Na even rondvragen komt er toch nog een foto'tje boven water dankzij een telefoon met camera.

Warm

De afgelopen weken waren erg warm. Zo warm, dat Ginny voor het eerst van haar leven graag op de stenen vloer ging liggen slapen. Zonder kussentje of vetbedje dus en dat is heel bijzonder.

Ginny en ik hebben ons ritme dus even wat aangepast. Ik ben zelf nl. ook niet zo van de warmte.
Gelukkig wonen we in een bomenrijke buurt en na 3 zomers met honden, weet je wel op welke tijden en welke richting je een rondje kunt lopen en daarbij grotendeels in de schaduw kunt blijven. Ik probeer er zelfs rekening mee te houden dat Ginny rechts van haar, indien nodig, in het gras kan lopen, Hierdoor wordt ze niet onnodig geplaagd door heet asfalt of warme stoeptegels. De rondjes midden op de dag zijn ook wat ingekort en ik ga pas na 5 uur naar de supermarkt, want dan kunnen we er in de schaduw van enorme eiken naar toe lopen. Vaak neem ik ook wat water mee.
Onze fietstochtjes maken we 's morgens vroeg, om 6 uur, voordat ik ga werken. Heerlijk rustig is het dan en Ginny begint waarachtig lol te krijgen in het fietsen. Nou ja, ik fiets en Ginny loopt er uiteraard naast.

Helaas begaf de airco van onze auto het en omdat het even aan tijd ontbrak om langs de garage te gaan tijdens openingsuren, hebben we een paar dagen met wijd open ramen rondgereden. Voor Ginny geen ideale situatie, dus zodra ik de gelegenheid had, toch maar even snel de garage opgezocht. Daar bleek het een lastig probleem. De computer (jawel, elke moderne auto wordt voor diagnose aan een PC gekoppeld, ik moet er nog steeds aan wennen) gaf wel aan dat er sprake was van een storing, maar kwam niet met specifieke informatie. De airco installatie stond onder druk en hoefde dus niet bijgevuld te worden. Na de nodige handmatige tests en enig brainstormen tussen de monteurs werd de accu van de auto even volledig losgekoppeld, Dat bleek de oplossing. Airco werkt en inmiddels zijn ook de klok en diverse metertjes, waar dat kon, weer goed afgesteld.

Het lijkt er ook op dat Ginny met deze warme dagen extra veel haar verliest. Ze houdt er niet zo van om geborsteld te worden dus dat zal zeker van invloed zijn. Ik ben dan ook superblij met mijn stofzuigrobotje dat regelmatig zijn ronde maakt. Dat scheelt een heleboel zweetdruppels tijdens het stofzuigen, al kan het een handmatige stofzuigbeurt niet helemaal vervangen. Jammer dat het robotje niet in de auto te gebruiken is....want ook daar verliest Ginny veel haar.
Jammer voor Ginny is het feit dat ze juist op deze warme dagen geen ijsje in de Kong krijgt. Door het ontstoken oor en de groeipijn is ze overgeschakeld op ander voer en om een allergie uit te sluiten zit ze nu minimaal 6 weken op speciaal hypo-allergeen voer. Daar mag ze niks anders bij, geen lekkere hapjes dus, of een ijsje van yoghurt. Af en toe een ijsklontje van water kan natuurlijk wel, maar dat is al snel gesmolten of doorgebeten.

Toch zijn er ook cadeautjes tijdens deze warme dagen. Zo liep ik vorige week 's avonds na een flinke onweersbui als afsluiting van een warme dag, terwijl het nog nadruppelde, in het buitengebied te genieten van een prachtige zonsondergang. Niet rood deze keer, maar wel een prachtig licht. En terwijl ik met mijn hoofd in de wolken liep, zie ik opeens een uiltje geruisloos overvliegen. Misschien het bosuiltje dat ik 's morgens vaak hoor? Zonder hond had ik beide toch maar mooi gemist!

Sponsorloop school De Polderhof

Op school de Polderhof in Oss gaan ze vrijdag gesponsorde rondjes lopen om geld in te zamelen voor Hulphond. Om de kinderen extra te motiveren, mocht ik vanmorgen, samen met Ginny, in de grote sportzaal bij De Polderhof komen om te vertellen wat een Hulphond allemaal kan doen. Eerst voor de groepen 1, 2 en 3 en later nog een keer voor groep 4 en 5.

De kinderen kwamen muisstil binnen om Ginny niet te laten schrikken. En dat was heel knap want het waren wel honderd kinderen.

Na een kort verhaaltje, waarin ik natuurlijk ook verteld heb hoe je een hulphondje, of een andere hond die aan het werk is, kunt herkennen (hesje) en waarom je ze niet mag aaien (om te voorkomen dat ze zelf mensen opzoeken die lekker kunnen aaien en ervoor te zorgen dat ze hun aandacht bij hun baasje houden) hebben de kinderen heel wat vragen. En ze deden dat heel netjes, hand omhoog en wachten tot de juf of ik aanwees wie de vraag mocht stellen.

Ginny heeft tussendoor ook even laten zien wat ze zoal kan. Bij de eerste groep had ze er ook echt zin. Ze heeft o.a. een muntje opgeraapt, een handschoen uitgetrokken en een banaantje gepeld.  Dat ging er in als koek bij de kids. Ook het zelf aan- en aflijnen sprak tot de verbeelding. Evenals het verhaal dat hondjes op commando leren plassen en poepen. In eerste instantie alom verbazing totdat ze horen dat het wel heel erg handig is, als je niet bang hoeft te zijn dat de hond in de winkel plast omdat ze net buiten heeft geplast. En eigenlijk doen ze dat zelf ook, want welke papa of mama zegt nu niet voordat ze met zijn allen in de auto stappen 'jongens even naar de wc, want we gaan weg'. Herkenbaar dus opeens....







Door de grootte van de groep heb ik gewerkt met een microfoon. Ginny vond het heel vreemd om mijn stem door de luidsprekers te horen. Ze keek regelmatig omhoog naar de box om daarna verwonderd opzij te kijken.








Na een half uurtje gingen de kinderen weer naar school en een kwartiertje later kwamen de groep 4 en 5. Ginny heeft tussendoor even iets gedronken en daarna heerlijk op een kauwschoentje liggen knagen.  We begonnen dus ook weer ontspannen aan deze 2e sessie.

Helaas had Ginny het halverwege een beetje gezien. Ze begon heftig op de riem te kauwen en eraan te trekken tot groot vermaak van de kinderen die maar al te goed snapten dat dit niet het gedrag is dat je van een hulphond verwacht. En met de lachers op haar hand, deed Ginny er maar al te graag nog een schepje bovenop. Gelukkig is ze altijd wel te paaien met een lekker hapje en daardoor heeft ze ook deze groep kinderen toch nog laten zien wat een hulphond kan leren..

Na afloop zijn we heerlijk gaan lunchen bij een schoonzusje. die bijna in de achtertuin van de school woont,  Daar viel Ginny bijna direct languit in slaap. Een teken dat ze echt moe is, want anders rolt ze zich meestal op.

Rood oor en groeipijn

Sinds kort werkt Hulphond samen met de Ster Kliniek dierenartsen die over het hele land verspreid zijn. Dat betekent voor ons als gastgezin dat we met Ginny niet meer naar onze eigen, inmiddels vertrouwde dierenarts gaan, maar in een naburig dorp naar de dichtstbijzijnde Ster kliniek. Tot voor kort zag het er naar uit dat Ginny daar voor het eerst naar toe zou gaan voor haar sterilisatie eind juni, waarbij ook heup- en elleboogfoto's gemaakt gaan worden. Om eerlijk te zijn, zag ik daar wel een beetje tegenop.

Dinsdag echter ontdekte ik dat een van Ginny's oren vuurrood was en wat korsterig. Onze eigen pupinstructrice Karin is met vakantie, dus bel ik even met haar vervanger om te vertellen dat ik even met Ginny naar de dierenarts ga. Omdat Karin dacht dat de rechterknie van Ginny misschien af en toe wat op slot sloeg, heb ik maar meteen gevraagd of ik daar ook maar naar zou laten kijken en niet te wachten tot de sterilisatie die voor eind juni gepland staat. Monique vond dat wel een goed idee.

Gezond oor

Ontstoken oor

Op naar de nieuwe dierenarts dus en ik besluit te kiezen voor het inloopspreekuur. We kunnen dus kennismaken zonder dat er meteen een operatie volgt. Bij aankomst is Ginny, zodra de autodeur opengaat, al onrustig, neus in de lucht en ruiken maar.
Dat wordt er niet beter op als er ook nog een hondje op de nabijgelegen oprit verschijnt, zodra ze uit de auto is gesprongen. Ik verschijn dus met een stuiterende Ginny in de praktijk. De nodige administratie wordt er daardoor niet makkelijker op. Gelukkig waren al haar gegevens al opgenomen toen ze werd aangemeld voor de sterilisatie. Het inloopspreekuur is rustig en er is maar 1 andere hond die geen belangstelling voor haar heeft. Ginny blijft onrustig, maar het escaleert niet (of zou ze niveau 10 al bereikt hebben...?).
Stuiterend lopen we naar de spreekkamer, waar Ginny zich braaf op de onderzoektafel laat tillen en er wonder boven wonder niet vanaf duikelt. De dierenarts doet even een algemeen onderzoekje, hart , pols en tanden (die ze heel braaf laat bekijken) en kijkt daarna naar haar oor. Het blijkt, zoals ik al dacht, inderdaad een ontsteking, maar deze beperkt zich gelukkig nog tot de oorschelp. Het binnenoor ziet er nog goed uit. We krijgen een zalfje en de dierenarts doet even voor hoe dat toegediend moet worden. De beweeglijkheid van haar poten wordt getest en er wordt gevoeld of de knieschijf wel goed zit. Dat is allemaal in orde.

Daarna mag ze, nog steeds stuiterend, even buiten gaan lopen met de assistente om haar gang te beoordelen. Dat blijkt niet helemaal naar tevredenheid, dus mag Ginny nogmaals op de behandeltafel. Deze keer wordt ze onderzocht op groeipijn. Dat onderzoek vindt ze niet fijn. Als de dierenarts op bepaalde punten drukt, verstrakt ze of stribbelt tegen. Heel anders dan bij het onderzoek van de beweeglijkheid. Conclusie: Ginny lijdt aan groeipijn. We krijgen wat pijnstillers mee en het advies om nu al het puppyvoer in te ruilen voor het volwassen voer. Het puppyvoer is bedoeld om goed te groeien en dus extra rijk aan voedingsstoffen. Extra lange wandelingen en wilde spelletjes kunnen we ook beter even vermijden.

Zodra we weer buiten komen, is Ginny de rust zelf. We lopen een rondje door het dorp en ze blijft keurig naast me lopen met een slappe lijn. Wat een rare meid is het toch.

Eenmaal thuis zie ik op het zakje met pijnstillers staan dat het een 'smakelijke tablet' is.
Ginny eet de tablet inderdaad probleemloos op. Het is wat moeilijker om de zalf fatsoenlijk in haar oor te krijgen. Het zag er bij de dierenarts erg gemakkelijk uit, maar toen hield ik Ginny vast en deed hij de zalf in haar oor. Helaas ben ik 2 weekjes alleen met Ginny en ze stribbelt flink tegen als het uiteinde van de tube in haar oor gestoken wordt. Een paar extra handen zou best welkom zijn.
Tot nu toe lukt het me haar in een goede houdgreep te pakken en haar neus tussen elleboog en knie vast te houden, terwijl ik met een hand het oor omhoog trek en met de andere de tube in het oor zet en de zalf erin spuit. Gelukkig hoeft dit maar 1x per dag. Als dat niet meer lukt, zal ik de hulp van een buurvrouw moeten inroepen (die overigens maar al te graag wil assisteren).

De kennismaking met de dierenarts was plezierig en het oor ziet er, na 3x zalven, al weer bijna normaal uit, maar we moeten daarmee 10-14 dagen doorgaan en  nog eens terug voor controle over een week of 3. Heel fijn dat er niet een totaal onbekende dierenarts in Ginny gaat snijden over ruim een maand.

Support Beurs 2012

de stand met heel veel Flipjes (en wat echte hondjes)

Afgelopen donderdag zijn  we met Ginny naar de Supportbeurs geweest. We hebben erover gedacht om de trein te nemen, maar uiteindelijk toch besloten om met de auto te gaan. Verkeerde keuze, want we stonden gigantisch in de file. Uiteindelijk arriveerden we om kwart over tien in plaats van de afgesproken 10 uur. Balen, maar gelukkig waren er al anderen en was het nog niet heel erg druk.
Dat werd in de loop van de ochtend wel anders.

De dogsim

Er kwamen veel mensen kijken bij de stand van Hulphond en de Flipjes, groot en klein, (ook te koop in de webshop) waren niet aan te slepen! We hebben veel erg leuke gesprekken gevoerd met (toekomstige) cliënten, met (toekomstige) gastgezinnen, met mensen die gewoon iets meer wilden weten over een hulphond of over een pup in huis.
We hebben ook nog even een workshop van Hulphond bijgewoond om de dogsim, een 'hond' op wieltjes, in gebruik te zien. Een leuke ervaring en helemaal toen 3 mogelijk toekomstige cliënten na even oefenen met de dogsim met Zip, een echte hulphond, mochten ervaren hoe het is om met een hond te lopen en de blijdschap van hun gezichten af te lezen was. Kortom, het was een geweldige dag.

Ook dit shirt is te koop in de webshop.

We zouden tot 1 uur blijven, maar het werd uiteindelijk 4 uur. Toen had Ginny het ook echt wel gehad. Tijdens het laatste gesprek kroop ze zelf in een openstaande bench in de stand en ging ze lekker liggen slapen. Tijd om naar huis te gaan dus. Toch wel weer blij met onze keuze voor de auto, want eenmaal in de auto was Ginny als snel diep onder zeil en kon ze lekker blijven slapen totdat we thuis waren.