Afscheid

Mijn ouders hadden in het weekend al afscheid van haar genomen en dat ging ze best aan het hart. Sinds de gezondheid van mijn vader behoorlijk te wensen over laat, heeft Ginny zich aangewend om tijdens onze bezoeken af en toe naar hem toe te lopen, haar neus tegen zijn hand te leggen en te wachten totdat ze zijn aandacht had. Dat zijn dierbare momenten geworden.

Onze lieve, pientere, blije en aandachtige Ginny werd deze keer thuis opgehaald, omdat ze naar een externe trainer gaat en wij door de 4Daagse waarin manlief meeloopt weinig tijd hadden om Ginny in deze week weg te brengen. Pupinstructrice Karin was erbij aanwezig en had, om het leed wat te verzachten, een lekkere vlaai meegebracht.

We hebben het droog gehouden al zijn dit altijd wel dagen met dubbele gevoelens. Je neemt afscheid van een hond die je inmiddels heel erg dierbaar is geworden en tegelijkertijd ben je ook blij dat ze voldoende potentie heeft laten zien om aan haar vervolgopleiding te mogen beginnen. Ze is er denk ik ook aan toe. Natuurlijk beseffen we dat ze nog heel wat moet leren voordat het etiketje 'hulphond' erop kan, maar we zien ook dat ze met name de laatste weken heel veel stappen de juiste richting in heeft gemaakt. We hebben er dus ook wel vertrouwen in dat ze over een tijdje echt ingezet kan gaan worden als hulphond.

Samen met Ginny's nieuwe trainer Marja en pupinstructrice Karin hebben we een onder het genot van thee, koffie en vlaai nog even lekker over Ginny gepraat en alle spulletjes die bij haar horen overgedragen voordat ze met Marja meeging. Ginny heeft bv een kussentje meegekregen omdat ze zo graag met haar kop op een kussentje ligt. En haar 'poppetje', een tennisbal met daaromheen een lap die is samengebonden met een stuk elastiek, waarmee ze graag speelt. Zo heeft ze nog wat vertrouwde dingen om haar heen.

Marja had nog een paar andere honden bij zich in een aangepaste bus met kennels. Ginny wilde dus maar al te graag in de auto springen om kennis te maken met de andere honden. Helaas voor haar moest ook zij in een kennel en daarbij straalde ze duidelijk uit dat dat niet helemaal naar haar zin was. Op dat moment zaten de tranen toch wel even hoog. Dan is weglopen bij een veld waar de pups, die aan hun opleiding beginnen, lekker aan het spelen zijn en hun aandacht niet meer bij jou hebben, toch fijner.

Inmiddels hebben we gehoord dat Ginny de eerste nacht in haar nieuwe omgeving goed en keurig stil is doorgekomen. Ze eet goed en de eerste training met Marja is goed verlopen. Dat is heel fijn om te weten. Marja gaat ons regelmatig op de hoogte houden en zelf mogen wij natuurlijk ook contact met haar op nemen om te horen hoe het gaat. Zo kunnen we haar op een afstandje toch nog volgen.

In een tweet zagen we een mooie uitspraak:  "Don't cry because it's over. Smile because it happened." (Dr. Seuss). Zo gaan wij terugkijken op de mooie, intensieve periode met Ginny!