Luilekkerland

Sommige dierenwinkels hebben hun 'lekkere hapjes' op hondhoogte liggen. Deze dierenwinkel in ons dorp is extra moeilijk omdat alle lekkere hapjes ook nog eens onverpakt in de bakken liggen. De winkel is bovendien nogal klein en de paadjes dus erg smal, maar de keuze is groot.

Prima oefenterrein voor Ginny dus, zeker omdat de eigenaar het zelfs wel leuk vindt als we komen oefenen op een minder druk moment. We moeten er wel de tijd voor nemen. Ginny vindt het zo moeilijk dat dit niet iets is wat je even tussendoor kunt doen.

We beginnen in het pad met de verpakte zakken voer en lopen als dat goed gaat door naar het pad met de bakken vol lekkers. Maar eerlijk is eerlijk, als we die tijd ervoor nemen, kan Ginny na even oefenen keurig door het pad met de bakken vol lekkernijen lopen zonder een neus in die bakken te steken.

Natuurlijk hebben we dan ook een extra lekkere beloning voor haar bij ons en vaak nemen we iets uit de dierenwinkel mee voor thuis.

Kerst - terugblik

Met de kerstdagen weer achter de rug, begint ook voor Ginny weer het normale leven. Dat vindt ze volgens mij veel leuker dan de kerstdiners.

Wat ze wel leuk vond, was de levende kerstbeleving in de buurt, met echte schapen en ezel, muziek en vuurpotten als verlichting, met veel kinderen en een erg leuke sfeer.

                             

  

Op eerste kerstdag stonden wij  in de keuken van mijn ouders voor een gezelschap van 10 mensen te koken. Bij binnenkomst hebben we wel meteen de chocolaatjes en druiven op de fruitschaal buiten bereik van Ginny gelegd omdat wij niet heel alert konden zijn op wat Ginny van plan was. Die zijn nl heel slecht voor honden. Aan beiden kunnen ze zelfs overlijden!
Ginny liep wat verdwaasd rond, totdat ze, uit zichzelf, een rustig plekje uitkoos onder de kapstok in de gang, waar ze ons in de keuken bezig kon zien, maar ook nog deels meekreeg wat er in de woonkamer gebeurde. We zijn ook superblij met deze keuze van haar, want zo'n ontspannen hond in alle drukte wil je ook in de toekomst zien. De wandelingetjes waren wat kort deze dag, maar die zijn inmiddels weer goed gemaakt.

Op tweede kerstdag hebben we met een gezelschap van 9 personen bij vrienden gegeten. De vrienden wonen 2-hoog en er is geen lift in het gebouw. Ginny moest dus met de trap en die trap vindt ze eng! Ruimte aan beide zijkanten waardoor ze naar beneden kan kijken en het bordes op de helft van de trappen heeft heel veel ruimte om naar beneden te kijken omdat het aan de achterkant los van de muur is. Inmiddels is ze veel te groot om haar nog trap op en af te dragen, dus moet ze het zelf doen. Ook als we tussendoor even een tweetal wandelingetjes maken om Ginny de gelegenheid te geven om haar behoefte te doen. Goede oefening dus en na wat tegenstribbelen bovenaan de trap loopt ze toch netjes mee naar beneden. Naar boven is wat makkelijker. Je ziet wel de spanning in het lijfje, maar als we vaak genoeg blijven oefenen komt dat vast goed.

De meeste mensen in dit gezelschap hadden Ginny nog nooit gezien en zijn bovendien grote hondenliefhebbers. Bij binnenkomst hebben we gevraagd om Ginny niet te aaien, met de uitleg dat ze niet mag leren dat andere mensen ook erg lekker kunnen knuffelen. Er was veel begrip en ze hebben erg hun best gedaan om Ginny met rust te laten, maar het was af en toe moeilijk en onwillekeurig gingen de handen dan toch even over haar rug.  Omdat Ginny zelf er rustig onder bleef, konden wij van harte lachen om de schrikreactie die dan ontstond: oh, nou doe ik het toch, maar ze ziet er ook zo lief uit. En laten we eerlijk wezen, we doen het zelf soms ook ongemerkt bij de hulphonden die we tijdens collectieve trainingen zien als ze dichtbij komen. helemaal als de kop precies onder je hand past. En als er iemand is die weet waarom er niet geaaid mag worden dan zijn wij het wel!

De lekkere geuren van de heerlijke gerechten van de kerstdiners leverden geen problemen op. Ginny bleef keurig met de pootjes op de grond en heeft niet geprobeerd om onbekenden wat lekkers te ontfutselen.



Als je meer wilt weten over giftige of slechte stoffen voor honden kijk dan eens op:
http://www.speed-almere.nl/Info-archief/Giftige_dingen.htm

of in het Engels:
http://www.aspca.org/pet-care/poison-control/people-foods.aspx

Winterland Oss - demo

Vandaag heeft Ginny, samen met 2 bijna 'afgestudeerde' hulphonden een demonstratie gegeven in Winterland Oss. Een heel nieuwe ervaring voor haar, tussen zoveel kinderen en dan ook nog met zo'n aantrekkelijke soortgenoot in de buurt. Maar ons meiske liet zich van haar beste kant zien. Veel aandacht voor haar baasje, weinig voor de kinderen, die dat misschien wel jammer vonden, en matig voor de soortgenootjes. Super dus!
2 van de klassen hadden ook nog een grote verrassing voor Hulphond: zij hadden ook nog geld ingezameld wat in een mooie verpakking overhandigd werd, zodat er nog meer honden kunnen worden opgeleid.

We hebben ook nog even van de gelegenheid gebruik gemaakt om met Ginny naast een rolstoel te trainen. Zo vaak heb je die kans niet.... Voor een eerste keer ging dat niet verkeerd.

.

Het baliewerk, bv om een portemonnee af te geven en weer aan te pakken, heeft ze al bijna onder de knie.

Aandacht voor het baasje tijdens de demo van Hugo.

Een heerlijke ontspannen Hugo, die maak je niet gek...

Ginny vond de ijsbaan ook geweldig: een groot luilekkerland met heel veel ijs!

6 maanden toets

De ochtend van de toets begint relaxed. We zijn vroeg opgestaan om Ginny op ons dooie gemak uit te kunnen laten zodat de meeste energie eraf is als ze met haar test begint. Bovendien willen we niet dat we in tijdnood komen, want onze stress heeft ook invloed op Ginny's gedrag. Het ziet er goed uit. Lekker weer, attente hond, kom maar op!

In Herpen aangekomen stapt manlief wat eerder uit om met Ginny het laatste stukje te lopen en bij het stoppen van de auto gaat het mis. Er is een trainer van Hulphond aan het oefenen met een hond aan de rolstoel. Duidelijk nog moeilijk voor die hond en ze blijven dus wat heen en weer rijden naast onze auto. Natuurlijk meteen gespot door Ginny, die het maar wat interessant vindt en luidkeels begint te blaffen. Dat is het startsein van  een ochtend met een hond die wij nauwelijks kennen en waar we op straat een blokje voor om zouden lopen :-).

Uitgerekend deze dag besluit Ginny eens alles uit de kast te halen om te laten zien dat ze toch echt (bijna?) een puber is. Alles wat op de grond ligt, takjes, flesjes, papier, blikjes, wordt opgeraapt en pas weer uitgespuugd als er iets nieuws langszij komt. Elke hond is interessant en natuurlijk is er een (gelukkig slechts één) andere kandidaat voor de toets. Maar er is ook een 'leen'hond om het extra lastig te maken en ook de honden in de kennel worden getraind op het weggetje waar de toets wordt afgenomen. Notabene wordt er bij een van die honden ook nog extra aandacht geschonken aan het eten van de grond. Dus worden er wat voerbrokjes op de weg uitgestrooid. Dat beperkt het terrein waar we voor de 6 maanden toets kunnen lopen behoorlijk. Er komen een aantal flinke tractoren voorbij, gelukkig toont Ginny geen angst, maar het kan best zijn dat ze het gewoon te druk heeft met haar medekandidaat... Hardlopers worden hartstochtelijk omarmd, het woord 'hier' is 'blown in the wind' en ga zo maar door.

Door de verbazing over Ginny's gedrag zijn er zelfs weinig foto's gemaakt.

Bij terugkomst in het leslokaal, waar we nog wat theorie krijgen aangereikt, wordt Ginny getypeerd als een actieve puber. Vertel ons wat! Er wordt benadrukt dat Ginny een hele slimme hond is. vertel ons wat! En dat we dus op moeten letten dat we niet aan haar grillen toegeven. Vertel ons wat... Ginny is inderdaad heel slim. geweldig om iets aan te leren omdat ze het zo door heeft, maar tegelijkertijd ook een valkuil omdat ze heel handig is in het manipuleren. We hebben het vaak door, maar soms staan we er met beide voeten in en dat betekent in deze fase dubbel zo hard werken om het er weer uit te krijgen.

Het is in elk geval wel duidelijk dat we voorlopig niet op onze lauweren kunnen gaan rusten omdat Ginny alles zo goed doet. Er is werk aan de winkel! Als we ons niet mee laten slepen in de storm die is opgestoken, zien we over een tijdje vast ook weer de lieve, slimme, goed presterende Ginny die we kennen.

Tot die tijd moeten we ons maar vooral focussen op de momenten waarop het wél goed gaat. Gelukkig komt dat nog heel vaak voor. Ik ben erg benieuwd wat ons nog allemaal te wachten staat....SPANNEND!!!!

Spannend!

Vandaag is Ginny precies een half jaar. En dat betekent dat het tijd is voor de 6-maanden toets.
Nog een nachtje slapen en dan is het zover!

Wij hebben er wel vertrouwen in dat het goed gaat, al merken we af en toe dat Ginny ook last krijgt van puberstreken en dus doet alsof ze niets hoort. Wij weten beter. Wij zorgen gewoon dat we hele lekkere dingen bij ons hebben. Wedden dat ze zich dan van haar beste kant laat zien....

Wordt vervolgd dus!

Veulenkeuring Nederlandse trekpaarden

Afgelopen zaterdag was er de jaarlijkse veulenkeuring van het Nederlandse trekpaard in een naburig dorp. Altijd een heel spektakel omdat er met die veulens flink heen en weer gerend wordt om de gangen van het dier te kunnen beoordelen. Indrukwekkend zoals de grond onder de hoeven van die nog niet eens volgroeide veulens dreunt.

Een mooie gelegenheid dus om er eens met Ginny heen te gaan. Paarden en paardenpoep zijn dingen waar ze uiteindlijk niet meer van op mag kijken, laat staan dat ze de poep mag eten. Ze ziet natuurlijk wel vaker paarden, want we wonen ook dicht bij een handelsstal/manege, maar die paarden komen meestal in een gezapig gangetje met ruiter op hun rug voorbij lopen. Daar draait Ginny haar poot niet voor om. Maar dit is dus andere koek! En het zijn er veel meer.

Bij het eerste langsdravende veulen is Ginny nog een beetje onzeker en verstopt ze zich even achter de benen van haar baasje. Maar dat wordt gaandeweg beter, zodat ze uiteindelijk kwispelstaartend toekijkt en zelfs haar kop onder de dranghekken door durft te steken.

Waar ik me wel over verbaas is dat de meeste veulens nog steeds een gecoupeerde staart hebben. in de praktijk betekent dat dus dat ze helemaal geen staart hebben! Zielig, want zo kunnen zo in de zomermaanden geen vliegen van hun lijf slaan. Tijdens een gesprekje met een van de eigenaren blijkt inderdaad dat dat, zoals ik al dacht, niet meer mag in Nederland. Dus gaan de paarden (op papier?) naar Frankrijk, waar de staarten alsnog gecoupeerd worden. Helaas, want zo'n trekpaard mét staart is zo mooi!

Gevlochten staart. Extra mooi!

Echte staarten! Mooi!

Kerst bling bling

Afgelopen maandag heeft manlief onze manshoge (kunst)kerstboom opgetuigd.
Zolang hij daarmee bezig was bleef Ginny redelijk uit de buurt, dus het optuigen ging erg goed.

Helaas bleken de sliertjes die we erin hangen erg veel aantrekkingskracht te hebben toen de boom eenmaal klaar was. Ik snap het ook wel, die glimmende strookjes die bij elk zuchtje wind heen en weer wapperen, maar ze moet er natuurlijk wel afblijven.Uiteindelijk bleken ook de ballen veel aantrekkingskracht te hebben. En dat is eng, want de ballen in de boom zijn echte glazen ballen en dus kwetsbaar. Gekocht in een tijd dat er van pupjes in huis nog geen sprake was. Niet dat we het erg vinden als er ballen sneuvelen, maar dat glas is natuurlijk niet zo fijn voor de pootjes of,  helemaal eng, het bekje. Het lijkt erop dat onze Ginny erg van bling bling houdt.

Inmiddels hebben we wat organza-achtige stof om de onderkant van de boom gedraaid. Ziet er niet onaardig uit en Ginny kan niet meer zomaar bij de sliertjes. Ze heeft inmiddels wel een trucje gevonden om toch bij de ballen te kunnen: ze ziet ze door de stof heen hangen en tikt er dan met haar neus tegenaan totdat de bal van zijn hangertje valt. Die valt vervolgens in het gazen omhulsel en dan kan ze er dus de tandjes in zetten. We kennen het geluid van het tikken inmiddels en gelukkig wordt de boom minder interessant. De aanhouder wint, zullen we maar zeggen.

Na de kerst gaan we maar even op zoek naar plastic ballen in de juiste kleuren. Dat is toch wat veiliger en ik vermoed zomaar dat Ginny niet het laatste pupje zal zijn wat we gaan opvoeden.

Ikea restaurant

We zijn nog eens naar Ikea gegaan voor een ontbijtje en vonden daar een nieuwe ingang met een nieuwe hoge open metalen trap.
Een uitdaging voor Ginny, want die heeft het over het algemeen niet zo op trappenlopen op open trappen. Toch liep ze deze probleemloos, maar wel wat gespannen op. We boeken dus vooruitgang.

We werden aangenaam verrast toen bleek dat ook het restaurant vernieuwd is. De ruimte is veel groter geworden, inclusief het gedeelte waar je je eten haalt, en het is er veel gezelliger geworden. Er staan zelfs wat loungehoeken.  Het ontbijtje wordt dus nog leuker.

Natuurlijk raakten we ook nu weer in gesprek met enkele mede-ontbijters over het fenomeen hulphond en of het niet moeilijk is om na een jaar afscheid te nemen.

Ja, natuurlijk is dat moeilijk, want zo'n hondje is een jaar lang bijna 24 uur per dag je schaduw. Maar het is ook een bewuste keuze, want als je dan de verhalen van cliënten leest en hoort, dan weet je waarvoor je het doet. Kijk bv eens naar dit verhaal van Erna en Nanoe of dat van Sabine en Yuno of het blog van Kim Moorman! Zomaar 3 verhalen uit de grote hoeveelheid die je op www.hulphond.nl kunt vinden. En natuurlijk zijn er daar ook heel veel filmpjes te vinden.

Heel bijzonder vind ik ook de blog van Marianne en Dismo over de manier waarop haar kinderen met het naderend afscheid van het pupje voor een jaar omgaan!

Na het ontbijtje zijn we nog even de winkel doorgelopen. De spiegel blijkt niet interessant meer. Toen we er de eerste keer waren, moest Ginny zo ontzettend blaffen dat het personeel kwam kijken wat er aan de hand was. Ook het zitten en pas op commando weer komen kunnen we prima oefenen daar.

De koeienhuiden en schapenvachten die hier en daar als vloerkleedjes of decoratie op banken of bedden liggen vindt ze wel heel erg interessant. Een goede reden om nog eens terug te gaan.

Uit het leven gegrepen

We hebben een redelijk druk weekje achter de rug, met erg leuke en ook wat minder leuke dingen.

We zijn bv met een grote groep mensen in een bomvol restaurant pannenkoeken wezen eten. Gezellig! Tijdens dit etentje werden we ook nog verrast door het bezoek van de Sint en zijn Pieten. Ginny geloofde het wel en hoefde niet eens te kijken. Zij bleef heerlijk onder de stoel van haar baasje liggen.

Ginny is ook, voor het eerst, een hele dag mee naar kantoor geweest. Deze keer voor een normale kantoordag op mijn eigen werkplek. Moeilijk voor de collega's, want Ginny ziet er 'schattig' en erg 'knuffelbaar' uit en ze kunnen er dus moeilijk vanaf blijven. Een grote pluim verdienen ze wel, want hoewel er hier en daar erg enthousiast gepraat werd met de ogen gericht op Ginny, die dus meteen in de gaten heeft dat zij onderwerp van gesprek is, heeft niemand haar geaaid. Super! De dag verliep erg goed.
Ginny heeft veel geslapen, af en toe wat gespeeld en heerlijk op een kauwstaafje liggen bijten.Tussendoor zijn we een paar keer naar buiten geweest om haar in de kantoortuin te laten plassen en tussen de middag hebben we een lekkere wandeling in het park onder de rook van Airport Eindhoven gemaakt. Daar heeft Ginny zelfs een paar keer los op het paadje gezeten om te wachten tot ze geroepen werd. Dat ging heel erg goed.


 
Helaas moesten we ook naar het crematorium om afscheid te nemen van een baby-achterneefje dat al voor zijn bevalling is overleden. Ook bij deze trieste gelegenheid is Ginny meegeweest en zij heeft zich heel erg netjes gedragen. Ze was erg rustig en ging uit zichzelf braaf liggen toen wij even de diapresentatie wilden bekijken die naast het mooie mandje voor het kleine achterneefje opgesteld stond. Geen gehap naar bloemen of onrustig gedraai tijdens het handen schudden en omhelzen van mensen. En er waren heel veel mensen in een kleine, intieme ruimte. Ginny voelde de stemming dus uitstekend aan.
Ook hebben we weer een middag 'acte de presence' gegeven bij het promotieteam van Hulphond, wederom in Uden. Deze keer was Ginny de enige aanwezige pup. De meisjes van het promotieteam waren verbaasd dat dit hetzelfde hondje was van 4 weken geleden, zo was ze gegroeid. Helaas was Ginny niet helemaal in orde. Ze had wat diarree, maar was niet ziek genoeg om af te zeggen. Zo kon het gebeuren dat ze, terwijl wij naar het al aanwezige team toeliepen, midden in de winkelstraat even heel erg nodig moest. Lastig, want hoe ruim je zo'n vloeibaar plakkaat nu handig op. Gelukkig hadden we, naast drinkwater voor Ginny, genoeg papieren zakdoekjes, plastic zakjes en wat mineraalwater voor onszelf bij ons. Terwijl ik in de weer was met de zakdoekjes en water en op mijn knieën op de grond lag en manlief hond en gevulde zakjes vasthield, kwam er een heel enthousiaste Telfort dame een praatje met ons aanknopen over het fenomeen hulphond. Zij liet zich niet afschrikken door de viezigheid en wij dus ook maar niet, maar het werd zo wel een apart gesprek.
Ginny was in elk geval ook niet ziek genoeg om geen belangstelling meer te hebben voor langslopende honden. Daar moeten we dus nog wel aan werken, al is ze ook weer snel 'bij de les' als de honden voorbij zijn.

Lekker in het zonnetje naast de mooie Hulphonden bolderkar, een echte blikvanger!

Het werk zit erop, snel naar huis, want nu de zon weg is, wordt het toch koud

Inmiddels hebben we ook nog een verjaardagsfeestje achter de rug. Ginny heeft slechts heel even naar de lekkere dingetjes op tafel gekeken en ging er toen braaf onder liggen. Wat hebben we toch een superhond!

En natuurlijk waren er ook weer diverse bezoekjes aan winkels. Daarin was deze week veel variatie. Kaasboer, kledingwinkel, bouwmarkt, tuincentrum, dierenwinkel en natuurlijk supermarkt zijn de afgelopen week bezocht. En met pup kost dat meer tijd dan zonder. Je loopt eens wat vaker langs dingen die ze moeilijk vindt en natuurlijk zijn er altijd mensen die graag wat meer willen weten. Als Ginny zich dan netjes gedraagt, is het erg leuk om daar op in te gaan en het is meteen ook een goede oefening voor haar.

Tandenfee

Vorige week heeft Ginny haar laatste hoektandjes gewisseld.
We hebben een aantal kiesjes gevonden, in de waterbak en op haar kussen, en 2 hoektandjes min of meer getrokken. Die zaten zo los dat je ze alle kanten op kon bewegen. Heel erg lastig lijkt me. Even stevig vastpakken dus en dat werkte. Ginny leek blij dat ze ervan verlost was.
Ook kregen we nog een héél klein kiesje van mijn moeder. Die had dat, na een bezoekje van ons, bij haar in huis gevonden toen ze aan het stofzuigen was.

Ginny was dan ook al een paar weken vreselijk aan het kauwen op alles wat los en vast zat.
Gelukkig hebben we dat nu dus grotendeels achter de rug, want het is echt opletten geblazen wat ze gebruikt om haar kauwdrift te botvieren.
Prima als ze daarvoor haar eigen speelgoed gebruikt of een kauwstaafje, maar minder geweldig als dat een muur of het meubilair is. We hebben haar de afgelopen weken dan ook bewust wat vaker dingen aangeboden waarop ze naar hartenlust kan kauwen. Het zal nog wel even duren voordat de nieuwe tandjes en kiesjes volgroeid zijn. Tot die tijd houden we er rekening mee dat er nog wat meer gekauwd wordt dan ons lief is.

Het vervelendste wat gesneuveld is, is de snoer van de afstandbediening van de sta-op stoel van mijn vader. We zaten erbij en keken ernaar.....zó snel ging dat. De nieuwe volwassen kiesjes werken dus prima! Gelukkig is manlief erg handig en dus is de snoer inmiddels weer gerepareerd. We moeten nog wel even proberen of het inderdaad weer werkt, maar ik heb er alle vertrouwen in.

Helaas is de tandenfee niet langs gekomen om de tandjes te ruilen voor wat munten. Jammer!

Melkgebit.

Onderste snijtandjes ontbreken

2 melk hoektandjes tussen volwassen tanden. De volwassen hoektandjes zijn al zichtbaar vóór de melkhoektandjes.
Hoog tijd dat die plaatsmaken voor het definitieve gebit.

Een hoektandje en 2 kiesjes.
Het onderste kiesje is door mijn moeder uit de (zakloze) stofzuiger gevist omdat ze iets hoorde tikken.
Hoe heeft ze het kunnen vinden....

Ginny groeit als kool!

Ginny is enorm gegroeid sinds ze bij ons is. Hoeveel beseffen we pas goed als we een filmpje terugzien dat op de eerste dag van haar gemaakt is en we haar een paar uur later weer naast de voerton zien staan als haar dagporties voer worden afgewogen.

Op dag 1 was al duidelijk dat ze graag eet en dat het een hondje 'met karakter' was. Hoor maar eens hoe ze tekeer gaat als het niet helemaal lukt om wat brokjes te pakken te krijgen.

Ginny kan nu met gemak haar neus in de voerton steken terwijl ze op 4 poten staat en als ze op haar achterpoten gaat staan, kan ze hem zelfs tot op de bodem leegeten. Ze heeft intussen wel betere manieren gekregen en wacht nu rustig af. Maar eten staat nog steeds met stip op één.

Om er wat cijfertjes aan te plakken, bij aankomst, in augustus, woog ze nog geen 6 kilo, inmiddels bijna 19!

Overigens merken we niet alleen aan haar formaat dat ze groter wordt. In de afgelopen weken zijn stilletjes aan alle dozen van de banken verdwenen. Gelukkig! Deze lagen erop om te voorkomen dat Ginny erop ging liggen. Het ziet er niet zo geweldig uit, maar op deze manier hoefden we haar niet steeds tot de orde te roepen en was het mogelijk ook nog te werken. Het was voor Ginny gewoon niet mogelijk op de bank te komen. Ook is de doek op de meest gebruikte bank er weer afgehaald. Die werd afgedekt omdat Ginny erg graag bij de vogelkooi ging kijken en daarbij op de bank sprong. Een leren bank is heel handig met schoonmaken, maar de nagels van je pup kunnen toch behoorlijke krassen achterlaten. Dat vonden we toch erg jammer en dus besloten we tot deze tijdelijke  oplossing, niet mooi, maar wel goed voor onze gemoedsrust!