Kerst bling bling

Afgelopen maandag heeft manlief onze manshoge (kunst)kerstboom opgetuigd.
Zolang hij daarmee bezig was bleef Ginny redelijk uit de buurt, dus het optuigen ging erg goed.

Helaas bleken de sliertjes die we erin hangen erg veel aantrekkingskracht te hebben toen de boom eenmaal klaar was. Ik snap het ook wel, die glimmende strookjes die bij elk zuchtje wind heen en weer wapperen, maar ze moet er natuurlijk wel afblijven.Uiteindelijk bleken ook de ballen veel aantrekkingskracht te hebben. En dat is eng, want de ballen in de boom zijn echte glazen ballen en dus kwetsbaar. Gekocht in een tijd dat er van pupjes in huis nog geen sprake was. Niet dat we het erg vinden als er ballen sneuvelen, maar dat glas is natuurlijk niet zo fijn voor de pootjes of,  helemaal eng, het bekje. Het lijkt erop dat onze Ginny erg van bling bling houdt.

Inmiddels hebben we wat organza-achtige stof om de onderkant van de boom gedraaid. Ziet er niet onaardig uit en Ginny kan niet meer zomaar bij de sliertjes. Ze heeft inmiddels wel een trucje gevonden om toch bij de ballen te kunnen: ze ziet ze door de stof heen hangen en tikt er dan met haar neus tegenaan totdat de bal van zijn hangertje valt. Die valt vervolgens in het gazen omhulsel en dan kan ze er dus de tandjes in zetten. We kennen het geluid van het tikken inmiddels en gelukkig wordt de boom minder interessant. De aanhouder wint, zullen we maar zeggen.

Na de kerst gaan we maar even op zoek naar plastic ballen in de juiste kleuren. Dat is toch wat veiliger en ik vermoed zomaar dat Ginny niet het laatste pupje zal zijn wat we gaan opvoeden.