Veulenkeuring Nederlandse trekpaarden

Afgelopen zaterdag was er de jaarlijkse veulenkeuring van het Nederlandse trekpaard in een naburig dorp. Altijd een heel spektakel omdat er met die veulens flink heen en weer gerend wordt om de gangen van het dier te kunnen beoordelen. Indrukwekkend zoals de grond onder de hoeven van die nog niet eens volgroeide veulens dreunt.

Een mooie gelegenheid dus om er eens met Ginny heen te gaan. Paarden en paardenpoep zijn dingen waar ze uiteindlijk niet meer van op mag kijken, laat staan dat ze de poep mag eten. Ze ziet natuurlijk wel vaker paarden, want we wonen ook dicht bij een handelsstal/manege, maar die paarden komen meestal in een gezapig gangetje met ruiter op hun rug voorbij lopen. Daar draait Ginny haar poot niet voor om. Maar dit is dus andere koek! En het zijn er veel meer.

Bij het eerste langsdravende veulen is Ginny nog een beetje onzeker en verstopt ze zich even achter de benen van haar baasje. Maar dat wordt gaandeweg beter, zodat ze uiteindelijk kwispelstaartend toekijkt en zelfs haar kop onder de dranghekken door durft te steken.

Waar ik me wel over verbaas is dat de meeste veulens nog steeds een gecoupeerde staart hebben. in de praktijk betekent dat dus dat ze helemaal geen staart hebben! Zielig, want zo kunnen zo in de zomermaanden geen vliegen van hun lijf slaan. Tijdens een gesprekje met een van de eigenaren blijkt inderdaad dat dat, zoals ik al dacht, niet meer mag in Nederland. Dus gaan de paarden (op papier?) naar Frankrijk, waar de staarten alsnog gecoupeerd worden. Helaas, want zo'n trekpaard mét staart is zo mooi!

Gevlochten staart. Extra mooi!

Echte staarten! Mooi!