Ikea restaurant

We zijn nog eens naar Ikea gegaan voor een ontbijtje en vonden daar een nieuwe ingang met een nieuwe hoge open metalen trap.
Een uitdaging voor Ginny, want die heeft het over het algemeen niet zo op trappenlopen op open trappen. Toch liep ze deze probleemloos, maar wel wat gespannen op. We boeken dus vooruitgang.

We werden aangenaam verrast toen bleek dat ook het restaurant vernieuwd is. De ruimte is veel groter geworden, inclusief het gedeelte waar je je eten haalt, en het is er veel gezelliger geworden. Er staan zelfs wat loungehoeken.  Het ontbijtje wordt dus nog leuker.

Natuurlijk raakten we ook nu weer in gesprek met enkele mede-ontbijters over het fenomeen hulphond en of het niet moeilijk is om na een jaar afscheid te nemen.

Ja, natuurlijk is dat moeilijk, want zo'n hondje is een jaar lang bijna 24 uur per dag je schaduw. Maar het is ook een bewuste keuze, want als je dan de verhalen van cliënten leest en hoort, dan weet je waarvoor je het doet. Kijk bv eens naar dit verhaal van Erna en Nanoe of dat van Sabine en Yuno of het blog van Kim Moorman! Zomaar 3 verhalen uit de grote hoeveelheid die je op www.hulphond.nl kunt vinden. En natuurlijk zijn er daar ook heel veel filmpjes te vinden.

Heel bijzonder vind ik ook de blog van Marianne en Dismo over de manier waarop haar kinderen met het naderend afscheid van het pupje voor een jaar omgaan!

Na het ontbijtje zijn we nog even de winkel doorgelopen. De spiegel blijkt niet interessant meer. Toen we er de eerste keer waren, moest Ginny zo ontzettend blaffen dat het personeel kwam kijken wat er aan de hand was. Ook het zitten en pas op commando weer komen kunnen we prima oefenen daar.

De koeienhuiden en schapenvachten die hier en daar als vloerkleedjes of decoratie op banken of bedden liggen vindt ze wel heel erg interessant. Een goede reden om nog eens terug te gaan.