Onweer

Gisteravond hadden we hier onweer. Het was niet zo heel heftig, maar bliksem en donder horen ook bij een lichte onweersbui en we hebben dan ook van de gelegenheid gebruik gemaakt om met Ginny naar buiten te gaan. Ginny was totaal niet onder de indruk, maar voor de zekerheid hebben we haar toch maar een lijntje aan gedaan. Voor de 2e keer in haar leven, voor zover wij weten, want tot nu toe loopt Ginny nog steeds los met ons mee. Het gevaar dat ze toch schrikt en op een lopen zet is natuurlijk aanwezig en dan is een touwtje best handig om haar bij je te houden.
Ze loopt verwonderlijk goed mee en loopt keurig ietsjes achter ons aan, precies zoals het hoort.

Ginny reageert inmiddels heel erg goed als ze haar naam hoort, komt hard aanrennen als we haar roepen en kan al (even) rustig wachten tot de voerbak op de grond is gezet en het eet-commando is gegeven. Ook gaat ze al op commando zitten. Heel goed dus allemaal. Ze heeft ook veel aandacht voor ons tijdens haar wandelingetjes. Dat maken we onszelf in elk geval graag wijs. De realiteit is dat ze waarschijnlijk meer geïnteresseerd is in het voerzakje dat aan onze broek hangt en waar regelmatig iets lekkers uit te voorschijn komt :-).

Vandaag is ze ook voor het eerst op de kinderboerderij geweest met manlief. Helaas kon ik daar niet bij zijn omdat ik moest werken. Ginny werd weer rondgereden in haar 'bolide' om eens te peilen hoe ze op al die beesten en kinderen reageert. Ze bleef rustig rond liggen kijken en viel zelfs in slaap.
Wel een beetje vervelend dat met name volwassenen haar graag willen aaien, zelfs als ze slaapt.  Volgende keer doen we haar toch maar haar hulphonden hesje aan, dan is de aaibaarheid meteen een stuk minder omdat er veel lekker zacht vel door het hesje wordt bedekt.
Ik vraag me af hoe ze zouden reageren als we hetzelfde met hun kinderen zouden doen.....