Gelukkig maar, want het is niet fijn om werkelijk elke dag (soms meerdere) plasjes te moeten ruimen. Ginny liet ook niet duidelijk merken dat ze hoge nood had. Geen geren, geen gepiep en zeker geen geblaf. Er zit dus niks anders op dan meerdere keren per dag naar buiten te lopen tussen de wandelingen door. Op vaste tijden en na het spelen, drinken, eten, slapen.
Daarvoor ging ze aan de lijn naar een vaste plek buiten, kreeg het commando om te plassen, werd uitgebreid geprezen en beloond als ze plaste (en daar deed ze altijd een poging toe, maar we konden wel aan haar staart zien als ze maar deed alsof :-) ) en dan onmiddellijk weer naar binnen om te voorkomen dat ze de 'uitstapjes' ging uitbuiten. En zelfs dan ging het nog wel eens mis.
We waren misschien ook wel verwend met ons eerste pupje dat na een week al helemaal zindelijk was. Misschien dat de kou daar toen aan bijgedragen heeft, want met dat pupje stonden we midden in de nacht met blote benen in onze ochtendjas in de sneeuw om haar even te laten plassen als ze zich meldde.
Het tweede pupje was al wat ouder toen ze bij ons kwam en al zindelijk.
Toen wij eind oktober wegens een feest in 'verweggistan' een weekje met vakantie waren heeft ook het logeergezin Ginny om de 3 uur buiten laten plassen, omdat ze ook daar anders wel eens binnen plaste. De mensen van het logeeradres vonden het gelukkig minder vervelend dan ik, ze waren al heel wat pupjes en tijdelijke opvanghonden met hun eigenaardigheden gewend...
Heel raar dus eigenlijk dat je je pas na een aantal weken realiseert dat het opeens heel erg goed gaat.
Ginny is zindelijk!!!!!
Inmiddels gaan we zelfs niet meer naar buiten tussen de wandelingen door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten