Huisbezoek

Gisteren is onze pup trainer Karin weer langs geweest om te kijken hoe het met Ginny (en met ons) gaat. We bespreken dan eerst even ons evaluatie formulier. Omdat Ginny nog niet helemaal zindelijk is en we haar wel regelmatig buiten laten plassen, hebben we afgesproken dat we wat urine gaan opvangen om te laten onderzoeken of er mogelijk sprake is van bv. een lichte blaasontsteking. Waarschijnlijk is er niets aan de hand, maar het zou jammer zijn als er toch een medische reden aan ten grondslag ligt die niet behandeld wordt. Natuurlijk is het niet fijn dat ze nog niet helemaal zindelijk is, vooral niet omdat ze altijd en overal met ons meegaat, maar we zijn beslist niet ten einde raad en we zien ook wel verbetering, maar het gaat langzaam.

 We zijn samen met Karin even naar de supermarkt en de boekenwinkel geweest.Toen Karin in de supermarkt op haar hurken ging zitten om iets van de onderste schap te pakken, willde Ginny wel heel graag naar haar toe. Dat is uiteraard niet de bedoeling, dus we moeten er op gaan letten dat Ginny dat bij niemand doet. We kunnen Karin niet als maatstaf nemen, want Ginny is altijd gek met Karin en doet er alles aaan om bij haar in het gevlei te komen. Bij de kassa was Ginny voorbeeldig.

Ook hebben we geprobeerd Ginny trap te leren lopen. Dat is, vooralsnog, bij proberen gebleven. De trap met de brede treden springt ze veel te fanatiek op. Niet goed voor haar gewrichtjes. De trap met de smalle treden wil ze niet op. In beide gevallen kan dat komen omdat de treden voor haar nog wat te hoog zijn. Wel wilde ze graag, heel langerekt, een brokje pakken dat net buiten haar bereik lag. Over een tijdje proberen we het weer.

Gegroeid

Wat worden kleine hondjes toch snel groot! Elke week komt er ongeveer een kilo bij. De 'sky kennel' die wij spontaan van een, verder op dat moment onbekende, mevrouw in de buurt kregen is inmiddels veel te klein. We kunnen ons al niet meer voorstellen dat ze er 6 weken geleden nog lekker in kon liggen. Maar ja, haar gewicht is in die tijd natuurlijk wel verdubbeld! Toch vindt ze het ding nog steeds interessant en kruipt ze er nog af en toe in. Dat levert dan een mooi plaatje op.

We gaan de bench binnenkort bij Hulphond afgeven. Daar komt hij van pas om pupjes in te vervoeren, bv op de dag van ophalen door het gastgezin.

Blije gup

Vandaag kreeg ik via de mail een aanbieding voor een Philips wake-up light. Speciaal bedoeld voor mensen die moeite hebben met wakker worden en opstaan. Nu ben ik soms net een kip, als het donker is heb ik slaap en ik heb er dus wel eens over nagedacht om zo'n ding aan te schaffen.

Ik sta namelijk vroeg op. Nu Ginny nog maar een kwartiertje per keer mag lopen is dat om kwart voor zes. Als ze verder mag lopen wordt dat nog wat vroeger, want ik wil graag om 7 uur op kantoor zijn. Dan kan ik ook weer lekker vroeg naar huis. In deze tijd van het jaar betekent dat dat het nog erg donker is als ik opsta. Niet altijd even gemakkelijk, maar je maakt tenslotte een keuze.

Toen ik het mailtje zag, realiseerde ik me dat het me helemaal niet zoveel moeite kost om op te staan voor onze blije gup. Als ik er aan denk dat er beneden een hondje op me wacht dat kwispelstaartend naar me toe komt en de hele wandeling blijft kwispelen en naar me kijken, dan stap ik graag mijn bed uit.

Ginny is over het algemeen een echt vrolijk hondje, maar heeft wel een eigen willetje en kan ook goed duidelijk maken wat ze bedoelt. Vanmorgen bijvoorbeeld wilde ze graag eten in haar bakje na de wandeling. Nu krijgt ze dat meestal ook, maar ik heb altijd geleerd dat 'kindjes die vragen, worden overgeslagen'. Dus heb ik dat de maaltijd van Ginny deze keer maar even uitgesteld tot manlief beneden zou komen. Ginny houdt zo vreselijk van eten dat het geen gewoonte moet worden om altijd direct na het wandelen te eten. Ze heeft wat heen en weer gelopen tussen mij en de voerbak!  Bovendien ging ze nadrukkelijk naar de bodem ervan kijken als ik in de buurt van de bak kwam en kleine sprongetjes maken. Het was overduidelijk wat de bedoeling was en ze maakte het me dus wel erg lastig om niets te geven, maar het is voor een goed doel! Als ze straks bij een cliënt woont, moet het geen drammertje zijn. Zo letten we bijvoorbeeld ook op dat Ginny geen beloning uit onze handen grist, maar netjes blijft zitten totdat  het brokje haar bekje bereikt. Gebeurt dat niet, dan wordt de afstand tussen haar en het brokje weer even wat groter.

Minder leuk is het als Ginny haar willetje op wil leggen door haar tandjes te gebruiken.  Dat gaat niet heel hard, maar we draaien ons dan onmiddellijk van haar weg en geven geen aandacht meer. Soms bijt ze in sokken of broek en dan maken we de tandjes los en lopen ook nu weer weg. Als ze erg volhardend blijft volgt er wel eens een time-out in de bench. Meestal blijkt dan dat Ginny gewoon heel erg moe is en slaapt ze binnen enkele seconden.

Chaotisch dagje

Ginny had vandaag een enerverend dagje. Het begon al vroeg toen onze parkiet Jaki uit zijn kooi ontsnapte.
Ongepland, dus Ginny liep los en vond dat gefladder heel erg leuk. Omdat Jaki niet handtam is moeten we wachten tot hij zelf weer zijn kooi ingaat, of hem vangen met een theedoek, anders bijt hij onze handen stuk.
Omdat beiden even gaat duren heb ik Ginny maar snel aangelijnd en van de gelegenheid gebruik gemaakt om een foto te maken.

Daarna is Ginny meegeweest naar de bomenkwekerij bij ons om de hoek. Daar was een Open Dag en omdat wij graag eens over het terrein daar rond wilden lopen, hebben we daar dus ook gebruik van gemaakt. Het rondlopen is er niet van gekomen omdat we uitgebreid in gesprek raakten met de eigenaar en zijn vrouw. Die spreken we overigens wel eens vaker, want ze zien ons vaak met Ginny voorbij komen. Bovendien hadden we beiden standby en werd eerst manlief weggeroepen en moest ik een uur later gepland aan de bak. Ginny heeft heerlijk los mogen lopen op het terrein van de 'beukenman' en een tijdje gespeeld met één van zijn honden. De ander was wat brommerig en werd daarom in zijn ren gezet. Lady was een leuke speelkameraad voor Ginny. Ze bleef rustig en zwakte Ginny's energie netjes af. Als we haar aan de poort zien lijkt ze veel fanatieker. Toen we eenmaal thuis waren was Ginny doodop.

Toen ze uitgeslapen was, heeft ze voor het eerst een schoentje van gedroogde buffelhuid gekregen. Bij de 3 maanden toets werd ons verteld dat veel honden daar lekker lang mee bezig zijn, oa omdat er een touwtje ingeregen is dat ze los proberen te maken. Het schoentje viel helemaal in de smaak bij Ginny, maar had als ongewenst effect dat ze hard ging lopen als wij bij haar in de buurt kwamen. Duidelijk geval van prooinijd dus en net behandeld tijdens de theorieles bij de 3 maanden toets.

Ginny vond een voerbrokje veel te min om te ruilen tegen haar lekkere, spannende schoentje. Ik kwam er niet eens bij in de buurt.
 

   

'tovertube', lekker goedkoop en dus gooi je een restant makkelijk weg
 als je op een warme dag op pad bent geweest.

Dus werd onze 'tovertube' voor de dag gehaald. Dat is een oude tandpastatube, aan de achterkant opengeknipt, schoongemaakt en daarna gevuld met een goedkoop bolletje leverpastei en dichtgemaakt met een sluitclip. Daarvoor wilde Ginny  wel mijn richting in komen en het schoentje laten vallen. Super dus! Ze blijkt het touwtje inderdaad los te proberen te peuteren. We hebben het schoentje na een tijdje voorlopig weer weggelegd, zodat het touwtje weer hard kan worden en ze dus wat lange lol heeft van dat schoentje.



  

Daarna zijn we even naar de rommelmarkt geweest. Hier heeft Ginny zich fantastisch gedragen. Geen neus in de handelswaar, veel aandacht voor haar baasje en rustig gaan liggen of zitten als wij in gesprek raakten met iemand. En er waren heel veel mensen die iets over Ginny, die dus erg opviel met haar hesje, wilden weten. Top! Wij waren heel erg trots!  

Belangstellende passanten

 

 

Eenmaal thuis heeft Ginny alweer wat lekkers gekregen wat ze nog niet kent. Deze keer een plat stukje gedroogde huid. Ook dat was feest en nog meer prooinijd dan met het schoentje. Gelukkig voor ons werkte ook hier de 'tovertube', hoewel het wel wat meer moeite kostte. Toen ze eenmaal doorhad dat ze het lekkers mocht houden is ze heerlijk bij manlief tussen zijn benen gaan liggen toen hij op de grond zat.

Tijdens de avondwandeling schrok Ginny enorm van een flinke knal. Ze liep op dat moment los en ging met grote spoed aan de haal. Gelukkig was ik zelf niet geschrokken en kon haar heel rustig en neutraal roepen. Dat had direct effect en ze kwam netjes naar me terug.  Geweldig om te merken dat ze zoveel vertrouwen in je heeft.Toen we bijna thuis waren schrok ze ook nog van een fiets die een grindpad opreed. We zijn dus maar even teruggelopen naar het grindpad en zijn er gezamenlijk een paar keer overheen gelopen. Het lijkt erop dat ze ook daar nu overheen is.



3 maanden toets

Vandaag was een grote dag voor Ginny én voor ons. Ze moest voor het eerst 'examen' doen. Wijzelf hadden er tot vanochtend alle vertrouwen in dat Ginny de 3 maanden toets glansrijk zou doorstaan, maar wat er vanmorgen in haar gevaren was, geen idee. Mevrouw was tijdens de ochtendwandeling al buitengewoon opgewonden. Na de wandeling hebben we haar al snel even in de bench gezet omdat ze alle hoeken van het huis met grote vaart opzocht in de hoop dat ze weer tot rust zou komen. Dat leek redelijk te lukken, maar onderweg naar Herpen heeft madam een groot deel van de weg zitten blaffen en brommen. Gelukkig waren we wat vroeg en kon manlief het laatste stukje naar Hulphond Nederland lopend met haar afleggen. Toch bruiste ze nog aan alle kanten. Het vertrouwen was dus enigszins gedaald, maar het is zoals het is.

Er was vanochtend maar 1 ander hondje dat getoetst zou worden en niet de 6 die er oorspronkelijk op het programma stonden. Niet zo verkeerd onder deze omstandigheden. Na een korte inleiding mochten we eerst naar buiten om te laten zien wat de hondjes deze eerste weken hebben aangeleerd, in positieve dan wel negatieve zin. De pups moesten netjes meelopen, ook toen er een fietser langs kwam en er met jassen rondgezwaaid werd. Dat deden ze allebei netjes. Daarna was het tijd om te laten zien of ze ook al enkele commando's kunnen opvolgen en liefst ook even vasthouden en ook dat ging eigenlijk best goed.
Zelfs toen ik zo dom was om een speeltje uit mijn zak te halen waar voer in zat en Ginny daarmee te laten spelen. Ginny is nog steeds gek op voer en doet daar alles voor. Als ze het niet direct op kan eten, loopt ze er bij voorkeur mee weg. En natuurlijk liep ze juist op dat moment los rond op het omheinde veldje. Gelukkig was ze gevoelig voor een makkelijk te scoren brokje en konden we het speeltje dus al snel inruilen voor dat brokje. Heel goed dus.

De examinatoren waren na afloop dus ook tevreden met de vorderingen en onze interactie met onze hondjes. Altijd fijn om te horen.


Guus en Ginny tijden het examen



Wat een ernstige gezichten bij het beoordelen van Ginny

 Na afloop kregen we wat theorie over wat we de komende 3 maanden kunnen verwachten. Heel leerzaam, zelfs al zijn we al eerder door dit proces heen gegaan.

Kers op de taart voor ons was het feit dat we bij het weggaan Nina, ons eerste pupje,inmiddels al lang geen pupje meer, in de buitenren zagen. Omdat haar buitenren aan het publiekelijk toegankelijke terrein grenst konden we even haar haar toe om haar te aaien. Nou, die is ons absoluut niet vergeten. Dolenthousiast was ze en ze liet zich maar wat graag knuffelen. Ginny stond erbij en keek ernaar en was opeens helemaal rustig. Nina is inmiddels een volleerde hulphond en wacht op een geschikte cliënt. Het moet natuurlijk klikken tussen hond en toekomstige baas.

Kantoor

Omdat Ginny een hulphond in opleiding is, vind mijn werkgever het goed als ik haar af en toe mee naar kantoor neem, dus mocht ze vandaag voor het eerst even mee. Helaas durf ik haar nog niet de hele dag mee te nemen omdat ze nog niet helemaal zindelijk is en ik nogal lang onderweg ben van mijn bureau naar buiten.

Ze voelde zich er prima op haar gemak en wilde graag poseren voor de toegangspoortjes. Binnenkort mag ze wat langer mee.


Een collega had een flinke zak vol gebruikte printcartridges meegenomen. Deze zijn geld waard voor Hulphond Nederland. Heel fijn dus. 

spiegeltje, spiegeltje aan de wand....

 Ook mobiele telefoons kunnen ingeleverd worden en leveren geld op.

De mooi spiegelende koffie- en frisdrankautomaten zijn een echte aandachtstrekker voor Ginny. Ze mag zichzelf graag zien....

Natuurlijk hebben we ook even over het terrein van de High Tech Campus gelopen waar mijn kantoor staat. Tijdens de wandeling werd ik aangesproken door een mijnheer die er ook al eens over had gedacht om een pup een jaar lang op te voeden. Het idee na een jaar weer afscheid te moeten nemen heeft hem tot nu toe tegengehouden. Ik heb hem aangeraden naar de Open Dag op 1 oktober te komen en daar eens met de cliënten te praten die een ADL of seizure hond hebben. Inderdaad is het afscheid nemen niet makkelijk, maar als je hoort en ziet wat een hond voor deze mensen betekent dan zijn weet je weer waarom je besloten hebt zo'n pup in huis te nemen. Bovendien hoor je af en toe hoe het met 'jouw' hondje gaat.

De zwanen op de campus krijgen regelmatig wat brood toegeworpen en komen dan ook direct kijken als je over de houten brug loopt. Meteen een goede oefening dus. 



Zwaan kleef aan.....

Ophaalbrug

Vandaag ging de ophaalbrug net omhoog toen we kwamen aanrijden. Manlief heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om even met Ginny uit te stappen en naar de brug toe te lopen. Was voor Ginny niet nodig geweest. Totaal niet interessant, die brug. Wel de eendjes eronder, die zich dus ook niets aantrokken van het geluid en de beweging van de brug.

Tuna festival 2011

Sinds wij in de omgeving van Eindhoven wonen, willen we al eens naar het jaarlijkse Tuna-festival. Tuna's zijn van oorsprong Spaanse muziekgroepen, bestaande uit 20 tot 30 studenten (Tuno's) die traditionele studentenmuziek maken. Het was er, om diverse redenen, in al die 20 jaren nog nooit van gekomen. Maar goed dat je een pupje krijgt dat met van alles en nog wat kennis moet maken, want nu hebben we daar dus speciaal tijd voor vrij gemaakt. En het bleek leuk! Volgend jaar weer!

Na afloop werden we aangesproken door een mevrouw die vertelde dat ze in de tent naast een mijnheer had gestaan die het belachelijk vond dat wij onze hond in een wagen vervoerden: zo'n verwend kreng kan best zelf lopen. Tsja, jammer voor die meneer, want wij hadden best even willen uitleggen waarom Ginny in die wagen zit. Of was het misschien toch die mevrouw zelf die er het fijne van wilde weten? Onze actieradius is er in elk geval flink door vergroot, want met het kwartiertje dat Ginny mag lopen per keer kom je niet zo ver. Ze krijgt op deze manier bovendien de kans om met veel meer zaken in aanraking te komen. En dat is precies waar het om gaat..

Kat

Vandaag stond  Ginny oog in oog met een kat die voor de duvel niet bang was. De kat week geen duimbreed en Ginny moest er natuurlijk het hare van hebben en waagde zich dichtbij. Daarmee kwam ze natuurlijk binnen de 'private space' van de kat en die haalde dan ook flink uit. Grote schrik en diepe denkrimpels in Ginny's hoofd, dat overigens geen schrammetje opliep. Ze heeft ervan geleerd en bewaart nu een respectabele afstand tot de kat. Nu maar hopen dat ze er niet achteraan gaat als ze wél weglopen.

Voor een schoolplein vol spelende en joelende kindertjes draait Ginny haar hand niet om. Die heeft ze al vaak genoeg gezien.

Collectieve les 2

Gisteren had Ginny haar 2e collectieve les. Deze keer waren er veel meer hondjes aanwezig en was er dus ook veel meer afleiding. Toch deed Ginny het goed!

Het is natuurlijk ook heel moeilijk om tussen 2 rijen hondjes door te lopen en dan je aandacht bij je baasje te houden. Helemaal als dat ook nog eens zonder lijntje mag! En wat is die pupinstructrice toch verschrikkelijk leuk! Ginny gaat helemaal uit haar dak van enthousiasme. We begrijpen niet goed waarom, want Karin haalt haar nooit aan en negeert alle pogingen om aandacht. Voorlopig houden we het er maar op dat ze lekker ruikt.
We hebben ook in huis gemerkt dat bezoek dat zelf honden heeft op meer enthousiasme van Ginny kan rekenen, maar Karin heeft toch wel een heel speciaal plekje in Ginny's hart. Voorlopig gaat ze dus aan de lijn als we mensen binnen laten en mag ze pas los als ze rustig is.

Volgende week is haar 3-maanden toets. Dan wordt er niet door Ginny's eigen pupinstructrice Karin gekeken wat haar vorderingen zijn en hoe zij zich gedraagt, maar door hoofd-trainer Jeroen en inkoper/kwaliteitsbewaker Kim. Niet alleen Ginny wordt beoordeeld, ook de interactie van ons met Ginny is onderwerp van de toets. Ben benieuwd!

We krijgen bovendien ook een theorieles toegespitst op de periode die Ginny nu tegemoet gaat. Heel handig, want alle hulp is welkom bij het netjes opvoeden van zo'n lief klein hondje dat je zo maar om een vinger kan winden.....

Die collectieve lessen zijn voor de baasjes na afloop ook erg gezellig.

Roofvogels

Een tijdje geleden hebben we in een opwelling gebruik gemaakt van een kortingsbon voor een jaarabonnement op een roofvogelpark bij ons in de buurt. We zijn er nog niet geweest en besluiten er vandaag eens heen te gaan. Helaas zijn honden, zelfs geen hulphonden, niet welkom bij de show want men weet niet hoe de vogels reageren. We mogen wel met Ginny op het terras blijven zitten. Daar ziet ze, op enige afstand, toch een groot aantal vogels die beurtelings worden opgehaald voor de show. In het begin is ze wat onrustig, maar na verloop van tijd, gelooft ze het wel en gaat rustig zitten rondkijken terwijl de vogels opgehaald en teruggebracht worden.

We zijn de enige bezoekers en besluiten beurtelings op het veld waar de show, in feite een training is waarbij de vogels gevoerd worden, plaatsvindt te gaan kijken. Erg leuk, want de trainers laten de vogels ook heel dicht langs ons vliegen door met het (dode) eendagskuikentje achter of naast ons te gaan staan. We kunnen ze dus goed bekijken en honderduit vragen stellen.

Het heeft wel indruk gemaakt op Ginny, want na afloop bleek ze erg moe. Thuisgekomen zocht ze een lekker plekje in de zon en viel als een blok in slaap.

Gegroeid

Ginny is in de 4 weken dat ze bij ons is flink gegroeid. Inmiddels heeft ze meer dan 1 kussentje van 40x40 nodig om op te kunnen slapen. Als ze het wel probeert rolt ze er tijdens haar slaap af. We leggen er dus een aantal bij elkaar en zijn op zoek naar een betere oplossing.

Toen we Ginny de eerste keer hebben gewogen bij de dierenarts was ze 5,5 kg. Inmiddels is dat 8,6 kg. Het gaat hard. Toch denken we dat Ginny niet een hele grote hond wordt. Benieuwd of we gelijk krijgen...

Berggeit

We hebben besloten een bank te slopen. De bekleding ervan wordt erg vuil en hoewel je deze prima kunt schoonmaken, wordt hij steeds sneller vies. De bank kan niet in zijn geheel in onze auto om naar de gemeentelijke stort te brengen, maar dat lukt wel in losse onderdelen. Bovendien kunnen we dan eens bekijken of Ginny de kussens wil gebruiken als haar 'bedje'.  Tijdens het slopen bedenkt Ginny dat zo'n schuine plank wel heel erg leuk speelgoed is. Ze klimt er er op en ontdekt dan dat het toch wel anders loopt dan een gewone vloer.. De 'hulp' wordt wat minder gewaardeerd, maar ze reageert prima als gezegd wordt dat ze niet aan de stof mag trekken.



Aan het eind van de hellingbaan wacht haar de beloning in de vorm van een lekkere knuffel haar baasje.

Gelukkig heeft het baasje op tijd door dat dat Stanley mes in zijn hand niet zo handig is en wordt dat snel weggelegd.

Hei

Op een van de mooiste dagen van deze zomer hebben we een heidewandeling gemaakt met een bevriend stel en hun hond. Natuurlijk ook nu weer de kinderwagen mee. Ginny mag wel een stuk (los) lopen, maar Anka, de andere hond in het gezelschap, houdt van een stevige wandeling en dat is teveel voor Ginny.
Hulphond Nederland hanteert de vuistregel dat een pup 5 minuten per maand dat ie oud is mag lopen. Een hondje van 3 maanden mag dus een kwartier per keer lopen. Nou, daar doen we Anka geen plezier mee.
Wij zelf houden ook wel van een wandeling en dus is Ginny's bolide een welkome tussenoplossing. Hij heeft gelukkig 4 grote rubberbanden en is daardoor ook op het ongelijke heideterrein goed te gebruiken. Af en toe moet Ginny wel even meewerken en zichzelf in balans houden.

Anka is heel neutraal ten opzichte van andere honden. Ze hoeft er niks mee. Pech voor Ginny dus, want Anka kan niet verleid worden om te spelen. Natuurlijk probeert Ginny dat af en toe, maar Anka werkt niet mee. Heerlijk voor ons, want zo leert Ginny lekker met ons mee te lopen, ook als er een andere hond in de buurt is. Kijk eens hoe goed ze blijft zitten, gewoon los, terwijl er 2 andere honden in de buurt zijn. Ze is een snelle leerling, maar helaas komen we soms ook honden tegen die wél willen spelen (en die dat van hun baasjes ook altijd mogen, want het is zo leuk voor ze. Alsof je je kinderen ook onder alle omstandigheden met iedereen laat spelen...) en ook dat pikt ze dan weer snel op. We hoeven voorlopig dus nog niet bang te zijn dat we op onze lauweren kunnen gaan rusten :-).

even lekker snuffelen hoort er ook bij...

Na afloop hebben we heerlijke pasta's gehaald bij de Italiaan om bij onze vrienden thuis op te eten. Om te voorkomen dat Ginny Anka lastig gaat vallen tijdens het eten, zetten we haar, uit voorzorg,  in Anka's bench. Helaas is Ginny het daar totaal niet mee eens en ze haalt vocaal dan ook alles uit de kast om ons dat duidelijk te maken. Gelukkig bekijken onze vrienden dat van de optimistische kant, eten we rustig door en negeren haar met zijn allen. En wij maar zeggen: 'dat doet ze thuis nóóit...'.  Wat zijn er toch veel parallelen tussen honden en kinderen. Ginny heeft het onderspit gedolven. We hopen dus dat ze er wat van gellerd heeft. Overigens heeft ze zich thuis inderdaad nog nooit zo misdragen ;-) .

Treinreis

Vandaag hebben we samen met Ginny een treinreisje gemaakt.
Zoals gewoonlijk zijn we ook nu weer geschrokken van de kosten van zo'n treinreisje. Als je een auto voor de deur hebt staan bedenk je je wel 2 keer voordat je het openbaar vervoer pakt. Een reisje van 10 minuten kost maar liefst 11, 20 euro voor 2 personen. Retour, dat dan wel, maar goed, Ginny moet ook leren hoe dat gaat.

Het gapende gat tussen perron en trein bij het in- en uitstappen vond ze erg eng en ze hoefde dat niet eens op eigen kracht te doen, want ze mocht lekker op de arm van manlief.
Zodra ze groot genoeg is, over een paar weekjes moet ze er wel aan geloven en de trein zelf in- en uitstappen. Nu was ze daar echt nog te klein voor.
Hopelijk is er dan een conducteur die begrip heeft voor het feit dat we dan wat meer tijd nodig hebben voor het in- en uitstappen. We zullen hem dan van te voren even aanspreken. Uit ervaring weten we dat hij of zij dan vaak wel bereid is om heel even te wachten.
In de trein was ze helemaal op haar gemak en had ze veel aandacht voor haar baasje. Ook in de drukke stationshal liep Ginny probleemloos mee.

Later was ook de grote stationstrap in Einhoven  heel erg eng om naar beneden te gaan. Ginny durfde zelfs niet in de buurt van de rand te komen. Heel fijn is dan ook het commentaar van de langslopende mede reizigers. Bijna iedereen weet wel hoe het moet.... Gelukkig laten we ons niet zo snel uit het veld slaan en hebben we een brede rug. Lang leve de lekkere hapjes want ook hier was ze daar natuurlijk weer mee te paaien. Overigens hoefde ze alleen maar op de rand te gaan staan. Traplopen laten we haar nog niet doen. Ze mocht weer even lekker op de arm.

Ze trok wel heel veel aandacht op het perron.

Fijn dat we busritjes voorlopig gratis kunnen oefenen doordat Ikea nog aan het verbouwen is. Je zet de auto op een wat verder weg gelegen parkeerplaats en wordt gratis en snel met de Ikea bus naar de winkel gebracht. Heel goed geregeld!

Softbaldames kampioen

Na de boswandeling zijn we nog een lekker ijsje gaan eten. Alle fietsers in de omgeving weten de ijssalon in Nuenen te vinden en maken er vaak een ommetje voor.

De softbaldames waren erg blij dat ze kampioen zijn geworden en werden met veel lawaai op een knaloranje vrachtwagen rondgereden. Ginny werd er niet koud of warm van, ze had haar ogen ergens anders op laten vallen. Er lag namelijk wat ijs op de grond. Veel belangrijker natuurlijk dan die kampioenen!

Bos

Vanmiddag zijn we voor het eerst in het bos geweest. Schandelijk, want we wonen er eigenlijk best wel dichtbij. Ginny heeft vrijwel de hele wandeling los gelopen en ons netjes in de gaten gehouden. Het werd even wat spannend bij een vennetje, maar gelukkig houdt ze erg van eten, dus was ze daar weer prima weg te lokken met het vooruitzicht op iets lekkers.

ook honden hebben behoefte aan privacy....

Het werd ook wat moeilijker toen er een andere wandelaar op ons pad kwam die meteen tegen haar begon te praten en zich begon te bukken om haar te aaien.  Helaas hadden we haar geen hulphonden hesje aan gedaan en dat maakt het lastiger om te vragen haar niet te aaien. Dom natuurlijk. We zijn ook maar snel doorgelopen om haar en de andere wandelaar niet nog meer in de verleiding te brengen.

Op de achtergrond het vennetje

Snelle leerling

Bijna niet te geloven dat Ginny pas 4 weken deel uitmaakt van ons leven en dat ze dus nu net 12 weken jong is. Ze is in die 4 weken wel flink gegroeid. Kon ze eerst nog met gemak rechtop onder de salontafel doorlopen, nu kijkt ze er al met gemak overheen. Natuurlijk heeft dat ook tot gevolg dat ze meer dingen ziet, waar ze het hare van wil weten. En dat betekent dat we af en toe wat dingen op andere plaatsen moeten zetten om te voorkomen dat het sneuvelt of dat het gevaar voor Ginny oplevert.

Ginny heeft in die 4 weken al heel veel commando's geleerd.

We zijn vanaf dag 3 al bezig om haar pas te laten beginnen met eten nadat ze het commando daarvoor heeft gekregen. Dit juist omdat ze zo graag eet en we (en natuurlijk ook Hulphond Nederland)  geen hond willen die ongecontroleerd op haar eten aanvalt. Daarnaast hebben we haar een ander commando aangeleerd om zich te beheersen onder andere omstandigheden, bv als er iets eetbaars op de vloer valt. We hopen dat ze daardoor ook op straat niet zo gemakkelijk op zoek gaat naar eten dat zomaar voor het grijpen ligt of in elk geval dat gaat negeren.

Ginny herkent dus de commando's voor:
haar naam
eten
beheersen
zitten
liggen
naar haar plaats gaan

samen gaan lopen

plassen/poepen (pups leren dit (ook) op commando te doen, omdat het handig is als een client voordat ze bv een winkelcentrum ingaat, weet dat de hond 'leeg' is)

komen

belonen (die was makkelijk want dat levert een brokje op, uiteindelijk moet het commando het brokje gaan vervangen)

en 2 specifieke commando's voor een hulphond omdat een client heel vaak zelf niet de riem aan kan doen:
aanlijnen
aflijnen

Naast herkennen voert ze de commando's meestal ook erg goed uit. Een hele prestatie in zo'n korte tijd!
Ik heb de commando's zelf maar niet genoemd omdat ze vaak specifiek voor een hulphond zijn en we willen voorkomen dat wildvreemde mensen de hond deze commando's gaan geven.

Ze kan ook heel goed allerlei dingetjes ruilen voor iets lekkers of een leuk speeltje.
En ook speeltjes terugbrengen kan ze al heel goed. de beloning daarbij is het opnieuw weggooien van het speeltje.

We zijn inmiddels begonnen om het commando om het speeltje aan te geven aan te leren.

Verder vindt ze het nu al leuk om met de was te helpen of om schoenen te halen. Dat vinden wij overigens nog wat minder geslaagd, maar we moedigen het wel aan om de spullen die ze 'gepikt' heeft weer netjes af te geven, zonder er achter aan te gaan rennen. Sokken die ze meegenomen had, mogen meestal meteen weer de was in omdat ze helemaal natgesabbeld zijn en je verbaast je over de snelheid waarin schoenveters doorgebeten kunnen worden. Hoort er allemaal, tot op zekere hoogte, bij.

Vanmorgen presteerde ze het zelfs om de eerste 2 treden van onze open trap op te klimmen. Iets wat onze vorige 2 pupjes uitsluitend met de nodige aandrang wilden doen. Die hadden wel geleerd om onderweg hier en daar een trapje op te lopen, maar onze open trap was voor beiden een brug te ver. Met Ginny hebben we het traplopen nog helemaal niet geoefend, daar is ze nog wat te jong voor en de meeste treden veel te hoog.

Een klein minpuntje is dat ze nog niet helemaal zindelijk is in huis. Zo af en toe vinden we een plasje. Meestal hebben we wel door dat ze iets van plan is en gaan we snel met haar naar buiten. Bovendien gaan we na het eten, drinken, spelen en slapen altijd even naar buiten of maken we een wandelingetje en we letten op de tijd, zodat ze niet uren in huis is, zonder dat ze even naar buiten is geweest. We hebben de afgelopen 2 weken, tijdens onze vakantie, wel heel veel vooruitgang geboekt. We verwachten dus dat ook dat binnenkort helemaal goed komt.

Kermis

Vanavond zijn we in het donker even over de kermis gelopen. Erg sfeervol die flikkerende lampjes en verschillende soorten muziek. Ginny vond het allemaal heel normaal, maar had al wel kunnen wennen op het terras waar de nodige drankjes en een maaltijd genuttigd waren.

Ze ging ook probleemloos op de rand van de botsauto-tent zitten terwijl de botsauto's langs haar heen scheerden. Stoere meid, die Ginny

Ikea

Vandaag met manlief en Ginny even naar Ikea geweest om daar te ontbijten. Het laatste stukje gaat nog steeds met de bus omdat Ikea aan het verbouwen is en er dus tijdelijk geen parkeerplaatsen zijn bij de winkel. Helemaal niet erg, want de bussen rijden om de 10 minuten en het is meteen een goede manier om ginny ervaring met het openbaar vervoer op te laten doen.

Ginny stal de show in het restaurant. Ze lag heerlijk in haar wandelwagen rond te kijken. In eerste instantie stond die op de normale rijhoogte, maar dat bleek ook precies de goede hoogte voor Ginny om haar neus óp tafel te leggen. Met etenswaren in de buurt deed ze dat dus ook veelvuldig. Gelukkig kwam ik op het idee om hem in de parkeerstand te laten zakken. Tafel buiten bereik en Ginny precies zoals je haar wilt hebben netjes rustig.

Daarna nog even de winkel doorgewandeld. Ginny bleek net als haar nichtje Zelda, erg gecharmeerd van de kasten met spiegeldeuren. Ze ging wel blaffen en dus kwam er een Ikea medewerkster even poolshoogte nemen, want 'gewone' huishonden mogen niet binnen bij Ikea. Ginny had gelukkig haar hulphonden leshesje aan en mocht dus gewoon blijven. Maar ook die medewerkster vond het moeilijk om haar niet aan te halen. Er komen daar vrijwel dagelijks hulphonden in de winkel werd ons verteld, maar het blijft moeilijk om eraf te blijven, zeker als ze er nog zo knuffelig uitzien als Ginny

De wandelwagen was ook een fijne hulp bij de aankopen die we hebben gedaan.